Mama muminka - nie dla dziewczynek

[lulka]

a no tak, zapomniałam, że dookoła naszych dzieci jest oaza partnerstwa i równouprawnienia

Jak sobie pościelesz...

[Tola_zet]

Jak sobie pościelesz...

no popacz, nie potrafiłam się w życiu ustawić...

[lulka]

no popacz, nie potrafiłam się w życiu ustawić...

niezmiernie mi przykro

[Tola_zet]

niezmiernie mi przykro

spoko, poradzę sobie, dobrze że u ciebie jest inaczej

[jul]

Grimmo - dzięki. Tak myślałam, że coś w ten deseń musiało już być (na swoją obronę mam jedynie to, że nie założyłam wątku z pytaniem, a paskudnie wykorzystałam Twoją tu obecność )

[Miśka]

Wypowiedź Grimmy zachęciła mnie do sięgniecia po Muminki po... 25 latach.

[Padthai]

lubie muminki i czytam dzieciom
przerabiamy je codziennie od kilku miesiecy
i odczuwam smutek nad niezmiennoscia losu matek.
Mama M to archeotyp dobrej kobiety: dobrej, wyrozumialej, cierpliwej, kochajacej, az cieplo sie robi na sercu. Wszystko robi z wlasnej woli, dla kochanych osob, bo wie ze tak czasem trzeba, trzeba z czegos zrezygnowac, zeby rodzina przetrwala. Tylko wkurza mnie, ze tylko ona rezygnuje. Faceci chca to robia i widomo potrzebuja jakiejs odskoczni, a kobita to musi sie o sciane obic, zeby zaskoczyc ze tez moze i zroganizaowac sobie wlasny kawalek swiata. Taka prawda.
Oczywiscie trudno generalizowac i trzeba paimetac, ze bylo to pisane jakis czas temu, ale takie strasznie to prawdziwe.
A Tatus M to malo rogarniety jest, nic nie widzi, nic nie czai, zakochany w sobie, wiecznie nudzacy sie, ale Mama M wiecznie jak ta szyja.
Pewnie drazni mnie to bo nie znosze takiego ukladu szyja-glowa. Fuj.

Powiedzilam kiedys synowi, ze jestem smutna, po przeczytaniu ksiazki i syn spytal dlaczego. Powiedzilam, ze zasmucilo mnie to , ze MM musiala zostawic wysztko to co lubila i pojechac w miejsce gdzie nie bylo kwiatow, a przeciez ona wrbardzo lubi kwiaty. Powiedzial, ze dal niego ta ksiaza nie jest smutna, bo jest tam przygoda.

i czytamy dalej

[magda_32_0]

ja jestem mniej sensowna bo blisko jest/bylo mi do Mamy Muminka.

wydaje mi sie że to jest seria dla dorosłych a nie dla dzieci
szczególnie już "tatuś muminka i morze" i "Dolina Muminków w listopadzie" - zupelnie nie dla dzieci. nie dlatego ze dzieciom czegos brakuje. tylko dlatego ze ladunek emocjonalny i opis nalezy do świata dorosłych.

Mama Muminka jest bardzo ludzka. daje wolność muminkowi - pozwala mu odejsc i wrócic kiedy chce. robi to co lubi, wyraza emocje (bywa zla, smutna rozczarowana) kocha nieudolnego nieco Tatusia.
Tatuś jest jak wielu mężczyzn - troche stęskniony za męskością, przygodą - i troche skoncentrowany na sobie. myślę ze to miłość pozwala Mamie przetrwać jego fochy, odejścia, tęsknoty.

co do tego ze oni są sensowni, chociażby paszczaki - bardzo stukniete, rodzaju męskiego, i bardzo niesensowne.
one są bardziej emocjonalne. i to jest prawda. zyciowa rzeklabym.

to troche wynik yyyy pewnych braków w wyksztalceniu owej feministki.
czesć baśni - główne motywy pochodzi jeszcze z czasów matryjarchatu, i nie ma nic wspolnego z nierównościami, ksieżniczkami itd.
baśnie to bardzo pierwotne opowieści - mówiące o elementach naszej psychiki. myślę że szkoda by bylo z nich rezygnować tylko dlatego ze wytwórnia Disneya robi z nimi to co robi


a dziecko chlonie głównie od nas. literatura, wychowanie, nasze mądre rozmawianie z dzieckiem jest mniej istotne.
bo dzieci wg mnie uczą się przez przyklad i naśladują

Grimmo podoba mi się to

[kubutkowa]

Przecież każdy czytelnik , dorosły i dziecko, wyciąga z lektury coś innego . Młody człowiek wychwyci tylko to co aktualnie pojąc jest w stanie - czyli przygodę np.Ponadto nie sądzę ,zeby czytanie o Mamie Muminka było w stanie wpłynąć w jakikolwiek sposób na rolę jaką małe dziewczynki będą pełnić w rodzinie.Wszak to my , rodzice , kształtujemy postawy naszych dzieci i , jak napisła gdzies ostatnio Agnieszka Steinn, dziecko i tak będzie takie jacy są jego rodzice, a nie takie jakie chcą żeby było.

Idąc tym tropem,możemy czytać razem wiele różnych mniej ub bardziej smutnych książek i pozwalać obcować dziecku obcować z innym sposobem na życie itd itd.
Zresztą, mnie się Mama Muminka nie wydaje smutną postacią.

[buka]

Mama Muminka jest bardzo ludzka. daje wolność muminkowi - pozwala mu odejsc i wrócic kiedy chce. robi to co lubi, wyraza emocje (bywa zla, smutna rozczarowana) kocha nieudolnego nieco Tatusia.
Tatuś jest jak wielu mężczyzn - troche stęskniony za męskością, przygodą - i troche skoncentrowany na sobie. myślę ze to miłość pozwala Mamie przetrwać jego fochy, odejścia, tęsknoty.

co do tego ze oni są sensowni, chociażby paszczaki - bardzo stukniete, rodzaju męskiego, i bardzo niesensowne.
one są bardziej emocjonalne. i to jest prawda. zyciowa rzeklabym.


a dziecko chlonie głównie od nas. literatura, wychowanie, nasze mądre rozmawianie z dzieckiem jest mniej istotne.
bo dzieci wg mnie uczą się przez przyklad i naśladują

Grimmo trudno się z tym niezgodzić, chłonę Twoje mądrości jak gąbka

Muminki uwielbiałam, choć ostatnio z książką miałam kontakt dobre 10 lat temu. W bajce muminki irytowały mnie dość. Oczywiście nie utozsamiałam sie z poczciwą Mamą Muminka, ani mdłą do granic możliwości Migotką. Lubiłam Małą Mi za tę jej zadziornosć i złosliwości, choć moim ideałem charakteru, z którym chciałam się utożsamiać, mimo, że dosć róznym od mojego był Włóczykij. Strasznie ubolewałam, że nie jest dziewczyną

[dirk5]

Lubiłam Małą Mi za tę jej zadziornosć i złosliwości, choć moim ideałem charakteru, z którym chciałam się utożsamiać, mimo, że dosć róznym od mojego był Włóczykij. Strasznie ubolewałam, że nie jest dziewczyną

A ja myślałam, że Ty Buka jesteś ...

Moja Ala jest i Mamą Muminka, i Panną Migotką, i Bobkiem, i Włóczykijem, i Małą Mi .

Godzi to bez problemu.

Wedle mnie dziecko uczy się podziału ról i miejsc w relacjach międzyludzkich we własnym domu.

Nie uświadamiamy Ali poprawnie politycznie odnośnie treści Muminków.

Kocha je tak, że nie akceptuje żadnej innej kreskówki i ostatnio (trzylatka ) uparła się, by czytać jej książeczkę. Też nie chce innej, choć w tej znikoma treść obrazków.

Grimmo, Twój głos w dyskusji ...

Choć parę innych postów też odhaczyłam do multicytatów, by się z nimi zgodzić (uwaga, to źle widziane jest ... ).

[kubutkowa]

Choć parę innych postów też odhaczyłam do multicytatów, by się z nimi zgodzić (uwaga, to źle widziane jest ... ).

Ach, po co ryzykować...Jeszcze być minusa dostała

[dirk5]

Ach, po co ryzykować...Jeszcze być minusa dostała

Ou... fak...t .

i

[buka]

A ja myślałam, że Ty Buka jesteś ...

Moja Ala jest i Mamą Muminka, i Panną Migotką, i Bobkiem, i Włóczykijem, i Małą Mi .

Godzi to bez problemu.

Wedle mnie dziecko uczy się podziału ról i miejsc w relacjach międzyludzkich we własnym domu.

Nie uświadamiamy Ali poprawnie politycznie odnośnie treści Muminków.

Kocha je tak, że nie akceptuje żadnej innej kreskówki i ostatnio (trzylatka ) uparła się, by czytać jej książeczkę. Też nie chce innej, choć w tej znikoma treść obrazków.

Grimmo, Twój głos w dyskusji ...

Choć parę innych postów też odhaczyłam do multicytatów, by się z nimi zgodzić (uwaga, to źle widziane jest ... ).

Bo do Buki dojrzałam już jako osoba dorosła w pewnym okresie swego życia. Z zewnątrz zimna i straszna, wewnątrz pragnąca ciepła, miłości i miłego słowa

[JoShiMa]

Ale dlaczego "nie dla dziewczynek"?

[rebelka]

Ale dlaczego "nie dla dziewczynek"?

Odpowiedź jest w pierwszym poście....

[Amparo]

Też uważam, że "Muminki" są bardziej dla dorosłych niż dla dzieci. I są bardzo życiowe.
Uwielbiam, ale jako dziecko bałam się. Ten nastrój zbliżającej się katastrofy w "Komecie...", Buka, dziecko znikające od ironii, dozorca parku.

[JoShiMa]

Odpowiedź jest w pierwszym poście....

No właśnie nie rozumiem. Chłopcom takie stereotypy można serwować a dziewczynkom to już nie?

[Padthai]

No właśnie nie rozumiem. Chłopcom takie stereotypy można serwować a dziewczynkom to już nie?

nosz kurcze, przechlapane

Jednak w moim odczuciu bardziej dla chlopcow. Chlopcy moga sie identyfikowac z bardzo np .: fajnym Muminkiem albo madrym i niezaleznym Wloczikijem, a dziewczynki np .: z madra ale zlosliwa Mi albo dobra ale nadmierna strojnisie Migotke. Brakuje mi w Muminkach odwaznej madrej i niezbzikowanej kobitki.

Choc jak sie dobrze przyjrzec to byla taka jedna, ktora zyla swoim zyciem i swietnie sie bawila... pewna Mimbla - mama Malej Mi, ktora krecila z tatusiem Wloczykija. Nieustannie zadowolna, usmiechnieta, wyluzowana, poprostu fajna babeczka i nawet jej nie przeszkadzala cala ta gromadka dzieci pod nogami i kolejne w drodze.

[Budzik]

Autorka Muminków- Tove Jansson była lesbijką i feministką i wydaje mi się, że specjalnie przerysowała stosunki w muminkowej rodzinie. Właśnie dlatego, że walczyła ze stereotypami - pokazywała je, trochę karykaturalnie, chyba na zasadzie "Nosami popatrzcie, JAK to wygląda!".

Ps. Ja nie bardzo lubiłam Muminki w dzieciństwie. Bajka była dośc przygnębiająca (ale podobnie odbierałam "Bajki z mchu i paproci"). A mam koleżankę, która sobie wytatuowała Małą Mi
Ps 2. mnie zupełnie stereotypy w bajce nie przeszkadzają. Bo życie i tak toczy się po swojemu, niezależnie od treści bajek.