reakcje otoczenia na chusty i pozostale "szmaty"

[mamaŁucji]

Ojoj, codziennie przynajmniej 5 osób zagaduje nas na mieście i nie ma osoby, która by sie nie obejrzała. Nie dziwię się, bo to małe miasto i jestem pierwszą osobą motajacą swoje młode. Wszystkie komentarze do tej pory były tylko pozytywne, ludzie są mocno zaskoczeni ale pozytywnie.
Najbardziej zapadła mi w pamięć sytuacja ze starszą panią. Przechodziłam obok niej i widzę różnorakie uczucie przepływające przez jej twarz. W końcu zagadnęła: "a ja myślałam, że niesie tam pani dziecko" ja na to, że własnie dziecko tu niosę(Lucia spała smacznie) a starsza pani tak się przejęła, że się ropłakała(pozytywnie).
Ciekawa jestem co będzie dalej...

[espejo]

A ja się ostatnio spotykam z objawami nietolerancji - psy na mnie szczekają , a koty sie dziwnie patrzą - dzis jeden z balkonu z drugiego pietra mnie obserwował czujnie aha i niedawno nawrzeszczała na mnie wiewiórka...

[mamaŁucji]

HeHe na mnie też psy szczekają...musze wygladać naprawdę dziwnie, że uznają, że nie mogą przejść obok mnie tak bez słowa

[Wlaszczka]

My na pierwsze spacery zabieraliśmy chustę fasolkę i wózek. No i ludzie patrzyli się na mnie ze zdziwieniem, że prowadzę pusty wózek. Dziecka w chuście nie widzieli. Sąsiad odważył się powiedzieć, że myślał, że to torba, a dziecko zostawiliśmy w domu...

[maczkupaczka]

Dużo życzliwości!
- "Cześć Kangury" - z uśmiechem oczywiście - pan ze sklepu z butkami dla maluchów
- "O jaki maluszek przytulony, jak mu tam dobrze"
- "O jak ślicznie, jak słodko" itp., itd.
i mnóstwo ciepłych uśmiechów i zainteresowanych spojrzeń na ulicy. Ale zdałam sobie już jakiś czas temu sprawę z tego, że mało mnie obchodzi jak reagują. Tzn jeśli pozytywnie to jest mi bardzo miło, a jeśli nie - i co z tego!

[vandene]

nie pamiętam kiedy ostatnio jakiś komentarz usłyszałam, dlatego zdziwiłam się, jak dziś aż dwa razy do mnie zagadano:
1) w markecie pchałam wózek ze śpiącym roczniakiem, a na plecach miałam dwuipółlatka, jakaś starsza pani do nas podeszła i wydusiła z siebie z uśmiechem coś w tym stylu: "ja panią widziałam między półkami jak pani sięgała z tym dzieckiem, aż zdjęcie chciałam zrobić, bo teraz matkom to się nie chce tak męczyć, a to jest wyjątkowa sytuacja, tak mnie ten widok zbudował!"
2) wracając do domu (dwuipółlatek przewędrował z moich pleców na brzuch) mijam panią z wózkiem, która ni to do mnie ni do dziecka: "też mamy taką przyjemność w domu jak ta pani"

[mamuchap]

tak jak i Wy ja też często słyszę różne ochy i achy, albo że:
mały się udusi,
jest mu niewygodnie,
coś go uwiera,

Ale największą sensację wzbudzam kiedy pojawię się bez chusty.

Kiedyś na giełdzie kupiłam lalkę wielkości czteromiesięcznego niemowlaka i niosłam ją na biodrze a dwumiesięcznego syna zamotanego na brzuchu. Niektórzy myśleli że pod kurtką mam lalkę a pod pachą dziecko

[ulala.v]

a ja w ogóle jestem w szoku, że chusta wzbudza aż takie emocje.

Ja noszę bardzo krótko, bo dopiero miesiąc z kawałkiem (pierwszy raz wrzuciłam młoda jak miała tydzień do poucha i poszłam na zakupy) ale nie ma wyjścia, żeby ktoś się nie obejrzał, nie skomentował pod nosem lub głosno, nie zaczepił itd...reakcje rózne... od bulwersacji po rozanielenie

ale tak jak któras z Was napisała czuję się zupełnie odarta z anonimowości i drażni mnie jak mi ludzie bezceremonialnie pchają łapy do chusty. Jak w ciążach mnie doprowadzał odo szału, że brzuch cięzarnej jest powszechcnie uznawany za własność publiczną tak teraz dziecko w chuście jest za własność publiczną uznawane

staram się jednak być w miła, żeby nie gadali potem, że te od chust to jędze jakieś

[Tinta]

Ja dziś w pasmanterii usłyszałam od mocno starszej pani, że mam fajną kurtkę z kieszenią na dziecko - młody był na brzuchu w chuście a na to kurtkę miałam - więc chusty widać nie było. Wytłumaczyłabym jej o co chodzi ale potwornie mi się śpieszyło więc się tylko uśmiechnęłam i poleciałam dalej.

Generalnie ja się spotykam z pozytywnymi reakcjami na noszenie, jedyne z mniej pozytywnych to się niektórzy dziwią, że ja takie duże dziecko noszę - tłumaczę im że w chuście inaczej ciężar rozkłada itp, ale patrzą na mnie i tak jak na nawiedzoną... A on przecież niedawno rok skończył więc przed nami jeszcze noszenia, że ho ho

[MamaHenia&Stasia]

Na mojego malca wszyscy cmokają bo ma fajna czapeczke i wyglada jak żuczek (tak go nazwała 5 latka), a chusta wzbudza bardzo pozytywne emocje, przede wszytkim ludzie mówią o bliskości , najwiecej uśmiechow mamy od licealistek, bo czesto nas widuja na spacerkach, myślę, że prorodzinna chusta jest

[ph78]

A ja jak dzisiaj czekałam na kawę na wynos, to musiałam wysłuchiwać barristek mądrzących się między sobą, że 'od tego kręgosłup siada', 'no ale już w ciąży ci kręgosłup siada od noszenia'... Nie do mnie, więc się nie wtrącałam Swoją drogą, ciekawe, czy któraś z nich kiedykolwiek nosiła dziecko w chuście, albo w brzuchu

Poza tym, dwaj starsi panowie - obaj ciekawi, co tam mam pod kurtką, jeden nawet obstawiał standardowo pieska
I dwie starsze panie, ale zagadnęły mnie raczej o dziecko niż o sposób noszenia.

[rudziutka]

Dzisiaj w markecie mijał mnie chłopiec - na oko 11-12 lat - wraz z mamą. Długo nas obserwował - Zuza na brzuchu - po czym całkiem poważnie zakomunikował: Mamo, to jest dużo lepsze od nosidełka.

Taka intuicja, w tak młodym człowieku!

[nehema]

A my ostatnio byliśmy na konsultacji w Instytucie Pediatrii w Prokocimiu
i jak rozwiązywałam Bartka z chusty to zdziwienie umiarkowane,
ale jak się ponownie motaliśmy po wizycie (kieszonka) to nawet w głębi korytarza widziałam jak pokazują na nas palcami i mają baaardzo zdziwione miny

[Pasiata]

A ja się ostatnio dowiedziałam, że "teraz są inne standardy" - Pani w mięsnym mi powiedziała, że jej żal takich dzieci a jak zapytałam dlaczego, to mi powiedziała, że przecież wózki są, że kiedyś to owszem, ale teraz inne standardy...
Ale generalnie reakcje pozytywne wzbudzamy - teraz trochę mniej się ludzi ogląda, bo w Manduce nosimy, ale jak chusta była to zainteresowanie spore i zwykle pozytywne
A psy też szczekają - dla nich widać nie ma różnicy, czy chusta, czy ergo

[claribell]

A my ostatnio byliśmy na konsultacji w Instytucie Pediatrii w Prokocimiu
i jak rozwiązywałam Bartka z chusty to zdziwienie umiarkowane,
ale jak się ponownie motaliśmy po wizycie (kieszonka) to nawet w głębi korytarza widziałam jak pokazują na nas palcami i mają baaardzo zdziwione miny

Ja też byłam ostatnio w chuście w Instytucie na SORze. Najpierw przy rejestracji pytali mnie, czy to chusta ze specjalnego materiału, potem chirurg był zaskoczony, że robią chusty z kieszonkami (w Hopku na ogonie jest taka na rzep - nigdy jeszcze z niej nie korzystałam). Gdybym była mniej zestresowana wizją amputacji małego palca u stopy Młodego, to może bym podyskutowała więcej z nimi.
Najważniejsze, że chusty to nie jest dla nich całkowita nowość

[Pentla]

Dziś w przychodni, motam Młodego po badaniu i wydaje mi się, że pediatra patrzy z dezaprobatą, to zagaduję:
- Pani doktor to chyba nie jest do chust przekonana?
- Nie, czemu?
- Bo patrzy pani tak jakoś groźnie.
- Niee, tylko patrzę jak pani tak wiąże i sobie myślę, że nóżki dobrze, szeroko i że to taki powrót do tego co już było, bo moja babcia też w chuście nosiła, tylko wtedy nie było takich zmyślnych wiązań.

[piuma]

nehema ja też ostatnio byłam w Prokocimu. Może się spotkałyśmy?

[gouraanga]

Dziś w przychodni, motam Młodego po badaniu i wydaje mi się, że pediatra patrzy z dezaprobatą, to zagaduję:
- Pani doktor to chyba nie jest do chust przekonana?
- Nie, czemu?
- Bo patrzy pani tak jakoś groźnie.
- Niee, tylko patrzę jak pani tak wiąże i sobie myślę, że nóżki dobrze, szeroko i że to taki powrót do tego co już było, bo moja babcia też w chuście nosiła, tylko wtedy nie było takich zmyślnych wiązań.

zazdraszczam takiego podejścia!
my byliśmy na bioderkach ostatnio w poradni preluks. i pan doktor oczywiście zaczął gadkę o pieluchowaniu. ja na to, że młodego w chuście noszę i nóżki ma wtedy ładne - żabkowe. a pan z groźną miną, że ma nadzieję, że tylko poziomo, bo na pionizowanie to dużo za wcześnie i nie można jeszcze maleństwu osiowo kręgosłupa obciążać!

nie dyskutowałam, bo za mały leszcz ze mnie w temacie. i co ja mam o tym myśleć???

[ulala.v]

ja już byłam (niestety) kilka razy u pediatry z Hanutkiem, byłysmy w sumie u 2 lekarek i obydwie nie miały zastrzeżeń. Obydwie mówiły, że pieknie wyglądamy takie przytulone, jedna jeszcze dorzuciła, że ładna chusta

[emma]

A u nas na podwórku przez całe lato był remont. To się robotnicy mnie naoglądali. W efekcie stali się bardzo prochustowi.
A najbardziej mi się podobało jak wyszłam z wózkiem, ale nie doszłam na koniec podwórka a mały mi ryczał jak syrena. Podejrzewając, że to mu nie przejdzie wróciłam pod klatkę. Wyciągnełam chustę i zaczełam małego pakować do środka. I usłyszałam "i frruu do wora!". Panowie zaczeli się śmiać. Ale jak na rozkaz umilkli gdy zobaczyli, że mały momentalnie przestał płakać. Od tego zaczeło się uświadamianie panów jak fajnie nosić w chuście.

A i jeszcze dobra była moja babcia. (Ona też nosiła moją mamę i wójka, ale wtedy owijało się w kilkim) Chciała koniecznie bym nosiła tak samo jak ona. Dopiero jak jej pokazałam że moja chusta jest mięciutka a nie sztywna i krok po kroku zademonstrowałam jak wiążę to przyznała mi rację.

A i jeszcze taka znajoma staruszka na mój widok:"no ja już patrzeć nie mogę jak te matki noszą te dzieci w tych dziwadłach, nóżki im tak dyndają!!! A u ciebie tak ma milutko i zadowolony!"