Czas na plecy albo koniec z noszeniem, aaaaaaaaaaaa!!!

[dirk5]

Ja noszę głównie na plecach bo mi z przodu młody świat zasłania. I też mi się kiedyś wydawało, że to straszne tak dziecka nie widzieć. Da się i jest fajnie Jak się nauczysz dobrze motać na plecach to będziesz się czuła pewniej, że wszystko jest ok. I jakoś tak intuicyjnie będziesz wyczuwać, co dziecię robi.

Dokładnie tak i ja to odczuwałam- zamotany z przodu Młody niesłychanie mi utrudniał ruszanie głową. Bałam się jednak podejść do plecaka z wielu względów :

http://chusty.info/forum/showthread.php?t=61464

Teraz jedyne, co mi przeszkadza, to ciągle jeszcze niedoskonałość mych wiązań (Młodemu ani się śni współpracować ...) oraz zasypianie mego Syna i pozycje główki przy tym (nieraz zbyt zwisa, a gdy poprawię wiązanie Piotras lubi się wybudzić ).

Tylko trzeba uważać na te przyciemniane w autach, kiedyś przeglądałam się nie zauważywszy sensacji jaką wzbudzam wsród pasażerów jakiegoś vana ale byli bardzo sympatyczni i nawet cośtam chcieli poprawiać. A do lasu - lusterko w kieszeni!

A historię z vanem i ja przeżyłam ! Właściciel patrzył z lekka skonsternowany, a na moje zapewnienia, że nie chcę mu zwinąć auta, machnął ręką i stwierdził, że i tak ubezpieczone ...

[maryjey]

Z tym zaczepianiem przez obcych to nie ma reguły. Mam wrażenie, że jak nosiłam z przodu to więcej osób się interesowało co tam niosę. Często słyszałam komentarze lub pytania - co to? Odkąd noszę na plecach zdarza się to rzadziej. Jak się szybko idzie mijający przechodnie nie zawsze zauważą, że to nie plecak ale chusta z dzieckiem. No chyba, że się zatrzymamy. Ale bez przesady -jeśli to was powstrzymuje przed noszeniem na plecach to się dziwię. Czasem wystarczy mina pt "bez kija nie podchodź!"

[margeritta]

ja swoją prawie 2,5 latke nosze z przodu

podziwiam

z przodu łatwiej odgonić ciekawskich, można się po prostu odwrócić a z tyłu zanim zauważę a ktoś idzie od tyłu, będzie już za późno, no ale dobra nie nakręcam się, w przyszłym tygodniu zaczynamy próby, dzięki za pomoc dziewczyny, dam znać jak uda mi się przełamać

[wrapsodia]

Aniika myślę że opisany przypadek w zalinkowanym wątku to bardzo rzadki przypadek, szkoda się zrażać do noszenia. Myślę że przy noszeniu z przodu mogłoby się wydarzyć to samo, nie jesteś w stanie zareagować tak czy siak. Ten malec z wątku był też chyba mały i bardziej wrażliwy. Ja bardzo długo zwlekałam z noszeniem na plecach, problem tkwił we mnie - nie widzę, nie wiem co się dzieję z dzieckiem. Na plecy wrzuciłam około roku, wtedy bardziej ufałam dziecku, że mi zakomunikuje, jeśli coś będzie nie tak. Jedyne o czym niewiedziałam, to jak jej gil z nosa leciał ale tutaj lusterko by załatwiło sprawę. Odkąd wrzuciłam na plecy, nie noszę już z przodu. Cięższe dziecko niewygodnie jest nosić z przodu i jest to duze obciążenie dla naszego kręgosłupa. Myślę że wiele osób nosi duże dzieci z przodu dlatego, że one się tego domagają, chcą się poprzytulać, poczuć jak maleństwa, wolą często być noszone z przodu. Mojej wystarczy powiedzieć, że mamie niewygodnie, że plecki bolą i że albo własne nóżki albo plecy. Innych ludzi nie traktuje jak zagrożenie wręcz przeciwnie, czesto proszę ich o założenie dziecku kapturka czy poprawienie czegoś. Kolejne dzicko na pewno wrzucę na plecy wcześniej w trosce o swój kręgoslup.

[mart]

dziewczyny, które się nie mogą przełamać do plecaków - to jest obsolutnie normalne i to nie jest proste, żeby porzucić tę w sumie prawie pełną kontrolę i bliskość z noszenia przodem na rzecz plecaka. Często wczesniejsze noszenie na plecach jest spowodwane ruchliwością i ciekawością dziecka. Gdy tego nie ma i dziecko lubi brzuchem do brzucha początek plecaczków przesuwa się na wiek ok.roku i później.

Z mojego doświadczenia wynika, że rodzice sami z siebie są gotowi na próbowanie plecaków właśnie po 10-12mcu. Dzieci są gotowe znacznie wcześniej ale to przecież nie jest żaden wyścig.

Sama nosiłam Madzię w plecaku na spacerach dopiero, jak miała rok. Marcel na plecy trafił w 4. miesiącu

margeritta, spotkaj się kimś, kto plecaczkuje, żeby się pouczyć. Najpierw noście po domu, na spcer przyjdzie pora. Niestety za chwilę będzie zimno i dojdzie cała logistyka z ubieraniem i kombinowaniem jak nosić. Na pierwsze spacery faktycznie bym poszła z kimś - z tatą dziecka albo koleżanką noszącą.

A jak już spróbujesz to zapewne będziesz zachwycona

[milorzab]

Z pierwszym noszonym dzieckiem miałam kłopot. Bałam sie. Próbowałam, chodziłam na warsztaty, ale tak po roku zaczęłam Dominika nosić na plecach i to tylko w plecaku z krzyżem. Weronikę włozylam sobie na plecy, żeby umyć schody, jak miała miesiąc.
U mnie na początku noszenie w domu, wiązania nad kanapą. I stopniowo rodzi się zaufanie miedzy Noszącym a dzieckiem. Wiesz, ze jest mu jakaś niewygodnie, zasypia. Aha, spiącego Dominika zawsze przrkladalam na przód. Dziecko więcej widzi na plecach! Warto próbować.

[margeritta]

dziewczyny, które się nie mogą przełamać do plecaków - to jest obsolutnie normalne i to nie jest proste, żeby porzucić tę w sumie prawie pełną kontrolę i bliskość z noszenia przodem na rzecz plecaka. Często wczesniejsze noszenie na plecach jest spowodwane ruchliwością i ciekawością dziecka. Gdy tego nie ma i dziecko lubi brzuchem do brzucha początek plecaczków przesuwa się na wiek ok.roku i później.

Z mojego doświadczenia wynika, że rodzice sami z siebie są gotowi na próbowanie plecaków właśnie po 10-12mcu. Dzieci są gotowe znacznie wcześniej ale to przecież nie jest żaden wyścig.

Sama nosiłam Madzię w plecaku na spacerach dopiero, jak miała rok. Marcel na plecy trafił w 4. miesiącu

margeritta, spotkaj się kimś, kto plecaczkuje, żeby się pouczyć. Najpierw noście po domu, na spcer przyjdzie pora. Niestety za chwilę będzie zimno i dojdzie cała logistyka z ubieraniem i kombinowaniem jak nosić. Na pierwsze spacery faktycznie bym poszła z kimś - z tatą dziecka albo koleżanką noszącą.

A jak już spróbujesz to zapewne będziesz zachwycona

dziękuję, właśnie ma mi pomóc jedna doświadczona mama, mam nadzieję że się przekonam, bo po wczorajszym spacerze z przodu znów się fatalnie czułam fizycznie

Z pierwszym noszonym dzieckiem miałam kłopot. Bałam sie. Próbowałam, chodziłam na warsztaty, ale tak po roku zaczęłam Dominika nosić na plecach i to tylko w plecaku z krzyżem. Weronikę włozylam sobie na plecy, żeby umyć schody, jak miała miesiąc.
U mnie na początku noszenie w domu, wiązania nad kanapą. I stopniowo rodzi się zaufanie miedzy Noszącym a dzieckiem. Wiesz, ze jest mu jakaś niewygodnie, zasypia. Aha, spiącego Dominika zawsze przrkladalam na przód. Dziecko więcej widzi na plecach! Warto próbować.

dzięki! mam nadzieję że u nas te etapy będą podobnie przebiegać

ja do tej pory byłam samoukiem, nikt mi nie pokazał jak wiązać i stąd też większe opory zapewne...

[milmila]

margeritta ja swojego do przedszkola noszę na plecach
Jak spotkamy się na pożyczanie kółkowej, chętnie Ci pokażę. Zapraszam do mnie Przed południem pokazuję na lalce, po południu mam już w domu modela w postaci mojego przedszkolaka

[margeritta]

no właśnie Ty jesteś tą doświadczoną mamą która ma mi pomóc zgłoszę się na pewno

[livada]

Ja zaczęłam wrzucać Młodą na plecy jak miała niecałe cztery miesiące. Na początku tylko po domu i w ogrodzie na wsi, po jakimś tygodniu, może dwóch wypuściłam się na pierwszy spacer uzbrojona w lusterko Gdzieś tak pod koniec sierpnia odważyłam się pierwszy raz motać na plecach w plenerze, ale dalej wolę - jeśli tylko jest taka opcja - jednak sprawdzić przed lustrem czy wszystko ok.

Myślałąm, że będę się czuła niepewnie nie widzac cały czas Małej i nie mając z nią tego kontaktu co z przodu, ale zadziwiająco dobrze się w noszeniu z tyłu odnalazłam - i tak czuję, co robi Młoda, w razie potrzeby sprawdzam jeszcze w lusterku albo szybie samochodowej/witrynie/czymkolwiek.

[Aniika]

Po przeczytaniu Waszych uwag, ktore wzielam sobie do serca postanowilam wyjsc z mala na plecach. Najpierw wyszlam zamotana z przodu w 2x, ale stwierdzilam, ze to zadna przyjemnosc ani dla mnie, ani dla mojego dziecka. Wiec w parku ja wymotalam i zamotalam plecak prosty z chusty 4,6... Poniewaz czulam luzy, no to musialam zamotac jeszcze raz. Pozniej dziecko mi zaczelo fikac, wiatr wiac, wiec wyjelam ja z chusty, posiedzialysmy sobie na lawce, zalozylam jej czapke i znowu montuje ja na plecy. Przede wszystkim troche polazilam i nic mnie nie boli, ludzi jakos sie nie obawialam, troche sie martwilam, ze wiatr wieje, a ona bez czapki (bo ja sobie zdjela), troche mi sie tez w chuscie prostowala, to tez nie wplywalo na wiazanie, ale ogolnie byla bardzo zadowolona, bo krzyczala na caly park...

[margeritta]

Aniika gratuluję!
my właśnie po konsultacjach, fajnie szło na lali, teraz czas na córcię, tak jak myślałam problem tkwi w mojej psychice a nie trudności wiązania