Czas na plecy albo koniec z noszeniem, aaaaaaaaaaaa!!!

[margeritta]

Byłam dziś na długim spacerze i zakupach, do tej pory głowa mi pęka Nie dam rady dłużej, chyba że na krótkie dystanse do sklepu, na rynek. No i mam problem, boję się nosić na plecach. I nie chodzi mi o samo wiązanie tylko o to że nie widzę małej, nie mam żadnej kontroli i nie mogę jej chronić w razie... a że mam baaaaardzo rozwiniętą wyobraźnię nie daje mi to spokoju. Wiem wiem, niosąc z przodu czy idąc za rękę też nie wszystko przewidzą, ale jest różnica i to duża.
I tu mam pytanie czy któraś z Was też tak miała, czy ja jestem jakąś kosmitką? Muszę się przełamać, tak myślę że na początku będę chodzić z mężem, może to pomoże. Bo jeśli nie to będzie nasz koniec noszenia

[Anyczka]

Ja nie noszę na plecach. Nie wychodziło mi z wiązaniem, a poza tym właśnie - boję się;( Wiem, że to irracjonalne, i już nawet umawiałam się ze da razy na konsultacje chustowe, żeby mnie ktoś nauczył i wybił strach z głowy, ale jakoś nie doszły do skutku...
W rezultacie nosimy się w chuście tylko do usypiania i przy marudzeniu, na spacery - nosidło, a najcześciej jednak wózek.
Pomijając wszysko, moje dziecko, od kiedy usiadło, uwielbia wózek

[Agna]

Ja tam, jak idę z mężem i mam Zosię na plecach, to i tak wiem prędzej niż on, kiedy mi np. uleje, opluje, wystawi rękę gdzie nie trzeba, zaśnie z głową w niepożądanej pozycji....... mój mąż niezdatny do tych rzeczy. Czasem paszczę obetrze, jak wyraźnie poproszę
Przyzwyczaisz się. Najpierw na plecy wrzucaj na króciutko. Przyzwyczaicie się i wiązanie ci lepiej wejdzie, jak często będziesz ćwiczyć
Kiedy idę na spacer dla spaceru, to niosę na plecach, na zebranie w szkole starszego np. z przodu, bo więcej możliwości na zajęcie uwagi.

[margeritta]

Anyczka cieszę się że nie jestem sama też spacerujemy z wózkiem na długie dystanse, na krótkie to już na nóżkach najchętniej
Agna ja właśnie mam nadzieję że się przyzwyczaję... Ty przy dwójce dzieci na pewno miałaś większą mobilizację żeby na plecach zacząć, Twoja Zosia prawie rok młodsza od mojej

[Agna]

Ty przy dwójce dzieci na pewno miałaś większą mobilizację żeby na plecach zacząć, Twoja Zosia prawie rok młodsza od mojej

Moje dzieci są całkowicie samodzielne Moja Zuzia chyba 11 lat starsza od twojej Cieszę się, jak czasem da się namówić na spacer i trochę za rękę potrzymać

[Anais]

też się bałam na początku, ciągle oglądałam się w szybach samochodów, czy wszystko ok.
Pomogło nosidło Tuli - mogłam szybko zdjąć i włożyć dziecko, które z początku protestowało gdy niezdarna matka za długo motała chustę
Młodemu się spodobało, bo wszystko widział lepiej.
Teraz to wszędzie paluchem pokazuje i woła: 'TAM!' 'TUTAJ!'

[Vernea]

Przyzwyczaisz się Jak będziesz chciała oczywiście bo na siłę to się nie da. Ja noszę głównie na plecach bo mi z przodu młody świat zasłania. I też mi się kiedyś wydawało, że to straszne tak dziecka nie widzieć. Da się i jest fajnie Jak się nauczysz dobrze motać na plecach to będziesz się czuła pewniej, że wszystko jest ok. I jakoś tak intuicyjnie będziesz wyczuwać, co dziecię robi.

[margeritta]

Będziemy próbować ale czarno to widzę, chyba muszę się umówić z koleżanką która na plecach nosi i w realu poobserwować jak to jest

[Foxy Lady]

zawsze możesz spróbować nosidła i kupić lusterko
ja na plecach nosiłam prawie tylko w manduce, a ona daje uczucie stabilności (nic się nie obsuwa itd.)
a lusterko to super patent - sprawdziłam

[anasta]

Też miałam obawy, jeżeli chodzi o noszenie na plecach. Na początku nosiłam po domu, często podchodziłam do lustra, sprawdzałam wiązanie, a jak poczułam się pewniej, zaczęłam wychodzić na spacery.
Zauważyłam, że na plecach synek zachowuje się spokojniej, mniej się wierci, bo ma lepszą perspektywę. Jak się przywiąże wysoko, wbrew pozorom dość dobrze można dziecko kontrolować. A jak się idzie po mieście, pełno jest szklanych drzwi, wystaw sklepowych, nawet okna samochodów się nadają, więc zawsze można przejrzeć się i sprawdzić, co z dzieckiem. Na spacery często chodzę z dwójką, więc starszy mi zawsze powie, jeżeli młodszy rozrabia na plecach - przy dwójce rzeczywiście łatwiej o noszenie z tyłu - życie zmusza

[ostroszyc]

Jeśli nie spacerujesz po lesie to jest mnóstwo okazji żeby przejrzeć się w szybach aut, sklepów itp Tylko trzeba uważać na te przyciemniane w autach, kiedyś przeglądałam się nie zauważywszy sensacji jaką wzbudzam wsród pasażerów jakiegoś vana ale byli bardzo sympatyczni i nawet cośtam chcieli poprawiać. A do lasu - lusterko w kieszeni!

[Lamia]

ja tez jakoś się do pleców nie przekonałam... Koleżanka doradczyni bardzo przekonywała, pokazała, nawet podobno ładnie to motanie mi wychodziło..., ale: zdominowało mnie myślenie: nie widzę buzi dziecka!! A jak osa przyleci itp.? Trochę na plecach ponosiłam i podobało się nam nawet. Ale to musiały być krótkie spacerki, bo na długo to ja się już dnerwujęPewno to zależy od upodobania

[maryjey]

Ja też bałam się nosić na plecach. Nie wyobrażałam sobie nie widzieć buźki synka. Na początku wychodziłam na krótko przeglądając się w każdej szybie. Im dziecko większe tym jest łatwiej. A zamiast lusterka dobrze sprawdza się większość telefonów komórkowych - przy wygaszonym ekranie wszystko się ładnie odbija.

[kiwka]

wiadomo, ze początki zawsze bywają trudne i zniechęcają... mnie przekonała do całkowitego przejścia na plecy jedna sprawa: przestał mnie boleć kręgosłup. zupełnie.... a na brzuchu bywało różnie, szczególnie jak mały miał już koło roku. grunt to próbować i się nie poddawać. co do lęków, że się dziecka nie widzi, itp - ja noszę Michała dość wysoko, jak się odwrócę do tyłu to zawsze co najmniej pół buzi widzę przeglądam się w szybach aut, wystawach sklepowych, itp. a często starszy synek mi służył pomocą jak młodemu smoczek utonął gdzieś w środku ale mój mąż na przykład nie chce nosić na plecach w ogóle i ma ten sam argument co tu przytaczane: nie widzę Michała i nie mam kontroli nad tym co się z nim dzieje...

[anasta]

A zamiast lusterka dobrze sprawdza się większość telefonów komórkowych - przy wygaszonym ekranie wszystko się ładnie odbija.

U nas lepiej komórką w zasięgu wzroku młodego nie wymachiwać - podniesie wrzask, żeby mu dać i będziemy robić za antyreklame chustonoszenia.

[IzaBK]

ja na początku nosiłam na plecach tylko w domu, i wciąz przeglądałam się w lustrze, żeby upewniać się, że z tyłu wszystko w porządku i z dzieckiem i z wiązaniem. I gdy już wiedziałam, ze nawet trzygodzinna drzemka na plecach nie powoduje poluzowania chusty, czuję plecami jak ułożona jest głowa, czy nie zwisa itd, zaczęłam wychodzić na spacery plecaczkowe. I potwierdzam - lusterko to podstawa!!

[Aniika]

O to jest watek dla mnie, tylko ja juz umiem i uwielbiam nosic na plecach, mimo to sama z dzieckiem na plecach nie wyjde na spacer, bo jednak sie obawiam ludzi. Takze samotne spacery, dziecko (10 miesiecy) z przodu, zreszta moje dziecko niechodzące wiec latwiej mi ja wymotac, zamotac z przodu.
A po historii jaka przeczytalam tu na forum, wiem, ze wszystko jest mozliwe.
Post 11
http://chusty.info/forum/showthread.php?t=53377&page=1

Dodam, ze mieszkam w Warszawie i nigdy nie widzialam samotnej mamy z zachustowanym dzieckiem na plecach. Zawsze to jest noszenie z przodu, albo kolkowa na boku. I to nie rzadki widok, kiedy spotykam mamy, ktore nosza naprawde spore dzieci, nawet dwuletnie, wlasnie z przodu.

[margeritta]

ale mi nawet nie tyle chodzi o poluzowanie chusty, bo to zapewne bym czuła ale np. o psy, o to że jakiś dzieciak rzuci czymś, o miłych przechodniów którzy będą ją za moimi plecami zaczepiać, łapać za nóżkę, buzię, a ja nie będę mogła zareagować, itd.
o właśnie Aniika o tym napisała i potwierdziła moje obawy

[dankin-82]

ja swoją prawie 2,5 latke nosze z przodu no uwielbiamy obie, młoda chętniej wskakuje na przód przytula się do mamy i zasypia natychmiastowo
Z tyłu nszoę jak wiem że młoda wyspana, jak idziemy na dłuższy spacerek, nie mam oporów choc bardzo nie lubię jak mi śpi na plecach bo ona zasypia nosem w moich plecach ;/ i jakbym jej nie przekładała.układała to i tak ląduje nosem we mnie ;/ i mam stresa aby się nie udusiła
A tak to cżesto sprawdzam co u niej słychac za pomocą lusterka, starszaczki, witryn sklepowych lub po prostu pytam młodej jak jej jest

Nie ma się czego bac a na wszystkie ciekawskie babsztyle po prostu warknąc

[Karo.]

Nie nosiłam dużo na plecach, ale trochę tego było - i na spacer, i do sklepu. Nigdy nie zdarzyło mi się żeby ktoś Młodą zaczepiał korzystając z tego że jej "nie widzę".