Nie udalo mi sie namowic na chuste :(

[Bonita]

Linda, może tu leży problem. Gdybyś np. mnie namawiała na chusty pokazując te idee wychowawcze typu AP to bym się chyba nie skusiła. Bo są mamy, które nie śpią z dziećmi, nie karmią na żądanie co pół godziny tylko próbują ustawiać rytm dnia i nie boją się zostawić malca w łóżeczku, żeby sobie sam poradził z zasypianiem. Oczywiście bez przegięć w drugą stronę ... no, ale o tym to już w kilku innych wątkach na tym forum było.

Dla mnie chusta jest po prosty świetnym pomysłem na spacer, bliskość z maluchem i daniem mu szansy na poznawanie świata z naszej perspektywy. A przede wszystkim jest mega praktyczną pomocą w dniu codziennym.

Jak komuś nie "kliknie" w głowie, że chusta jest fajnym rozwiązaniem, niezależnie od koncepcji wychowawczej, to nic tego nie zmieni.
A czasem im bardziej namawiasz, tym gorszy efekt, bo ludzie są często strasznie przekorni.

O to totototo! Podpisuję się rękami i nogami.

Dałabym spokój. Jej dziecko, jej pogląd na świat. Jeżeli nie chce, to nie ma co uszczęśliwiać ją na siłę. Jej strata
Mam taką znajomą. Pracuje w szkole rodzenia, do której przychodzi doradczyni prowadzić warsztaty chustowe. Ona widząc te warsztaty nie czuła ochoty na chustę. Urodziła dziecko wiosną i miała milion powodów, żeby nie nosić. Teraz sama przyznaje, że żałuje - z czystej wygody, jakiej mogła doświadczyć. Choćby po to, by wyjść na głupie zakupy musi ściągać z któregoś piętra wózek. Może przy drugim dziecku będzie miała inne podejście i spróbuje, kto wie. Matka sama podejmuje decyzję.

[Ulula]

Widzę, że temat stary, ale wciąż aktualny .

Ja się przymierzam do nawrócenia na chusty siostry, która ma synka miesiąc starszego od Matyldy. Na razie raz mnie widziała w chuście, bo nie spotykamy się za często, ale przemycam tu i ówdzie w rozmowach różne informacje. Odradziłam jej też wisiadło, bo dostała i chciała wypróbować. Staram się ją podchodzić powoli i z wyczuciem, żeby nie spalić tematu, a to nie jest łatwe.

[elson]

Mam jedną chustę "misyjną", którą pożyczam od czasu do czasu z różnym skutkiem.

Teraz jest u dziewczyny, która po pierwszym entuzjazmie i kilku jesiennych spacerach prawie jej nie używała. Twierdzi, że w domu nie potrzebuje, że kołyska, ręce rodziców, zabawy z rodzeństwem i koc wystarczają. I już zamierzałam ją odebrać i zamienić sobie od czasu do czasu ten mój zielony "węzełek", ale w trakcie rozmowy okazało się, że jej mała zaczęła gorączkować i w związku z tym marudzić, no i szybko okazało się, że tylko noszona się uspokaja. Chusta uratowała im sytuację w nocy. No więc czekam jeszcze trochę. Nie sądzę, że kupi własną chustę, ale z tego, co widzę, to jej niunia, i wożona i noszona (głównie bez chusty) bardzo jest dopieszczona a i mama czerpie z tego wielką radość i energię.

Poprzednio pożyczyłam chustę innej znajomej, też na miarę moich umiejętności pokazałam jak motać, gdzie szukać w sieci info na ten temat, do tego książkę nt bliskości. Spróbowała parę razy, potrzymała chustę w domu i tyle. Ale narzeka, ze ciężko wybrać się z gromadką na dwór, zrobić cokolwiek w domu itp. No i jak pisałam w innym miejscu jedno swoje dziecię oddelegowała na kilka miesięcy do babci w innej miejscowości, żeby wszystkim było lżej. Mnie serce pęka...

Wydaje mi się, że chusta to zewnętrzny wyraz tego co w środku, określonych przekonań na temat dziecka, opieki, własnego macierzyństwa lub ojcostwa, wartości, które chciałoby się wcielać w życie wychowując swoje dziecko. I czasem chusta wcale nie jest potrzebna, by to wszystko miało miejsce w relacji z dzieckiem.

A innym razem chusta jest nie do "przełknięcia" bo nijak nie pasuje do własnych przekonań albo dominującej opinii otoczenia

[mamaslon]

w wakacje zostałam wrobiona w motanie "znajomej rodziny"(jej 2 gie dziecko
)...kupiłam chuste, pojechałam, pokazałam, mały był zachwycony...ona bardzo zadwolona
Kupiłam polska chuste... dość grubą niestety. Powiedziałam ze chust jest duzo, rodzaje/faktury/grubosci...itd.
Nawet o pieluszki pytała
Następnego dnia byłam u jej rodziców z małą. Ona też była, zamotałyśmy się, bardzo dobrze jej poszło...dzieć przestał płakać i sobie spał...
Mineło pół roku, jestem na świętach w tamtych stronach...spotykamy się
dzieć w wuzku spacyfikowany smoczkiem
pieluchy - nie, nie zdecydowała się
później jej ojciec mi powiedział:
"wiesz jak to było, wszystko dobrze,ale w tej chuście strasznie gorąco"...no dobra, nie kazałam jej w 32stopniach z nim ganiać tak, no i vatka też jej nie kupiłam
to tyle z takich
ogólnie przytulam
człek rozczarowany w takich momentach jest

tak jak elson dobrze prawi
jeszcze od siebie moge dodac ze 3ba byc zdeterminowanym, nie jest bowiem tak prosto nie ulec wpływowi rodziny/znajomym/ulicy i wychowywac dziecko inaczej...
to jest trudniejsza droga i nie kazdy ma na nia ochote


ale, ostatnio ni z tego ni z owego panią w kolejce w ikei zwerbowałam, tz. sama podeszła i poprosiła bo jej bedzie prosciej, dałam nmiary do siły fachowej-to było fajne

[Madisa]

O wow, zanim spojrzałam na daty to się zastanawiałam, czemu mi się wydawało, że Orlinek to ma kilka lat, a nie kilka miesięcy

Wiecie co, fajnie, że chcecie się z innymi cieszyć swoją radością, ale też nie przesadzajcie kobiety, ja tu siedzę tyle czasu, czytam dużo, piszę trochę mniej, atmosferą nasiąknięta jestem do szpiku kości, a chusty moje osobiste leżą, pouch też się ostatnio kurzy, młody chce z podłogi tylko w kuchni, a tam wolę wziąć na sekundę na rączki, a potem na stołku przed sobą postawić, ważne, że dziecię sobie może oglądnąć co robię i jeszcze trochę pouczestniczyć, przecież też sednem macierzyństwa nie jest ani chusta ani pielucha...

[wildhoney]

Pierwsze dziecię ryczało wniebogłosy, gdy próbowałam je zamotać - drugie niemal od urodzenia noszone, a ja straciłam głowę dla chust z gorliwością neofity wszystkim zachwalam, ale jak widzę postawę na nie - nie naciskam. Moja rodzina traktuje chustowanie jak jakiś wybryk, nie wiem, jak to nazwać, a mąż stwierdził, że nie jest Aborygenem, by nosić dziecko w szmacie :/
Kij z tym przy trzylatku, co 5 minut w spokoju nie potrafi usiedzieć, dwie wolne ręce się cholernie przydają

[annagdynia]

Znam podobny przypadek i też mi to spokoju nie daje! Dziewczyna wykształcona, niby rozsądna, zakochana w swoim dziecku po uszy, ale nosic w chuście - nie. Za to paraduje z nim w jakimś koszmarnym modnym nosidle. I nic nie pomaga - przekonywanie, przykład, próba pożyczenia. Jej synkowi się to nie podoba (chociaż nie próbwała). Koszmar.

Trzeba się chyba z tym pogodzić, na siłę nicnie zwojujemy. Każdy ma prawo do swoich wyborów, chociaż w przypadku negacji chust trudno mi się z tym pogodzić...

Cieszmy się, że na razie my mamy kogo nosić!

ja niestety mam podobną sytuację
tyle, że koleżanka najpierw zauroczona widokiem mnie w chuście z Mateuszkiem a teraz jak sama ma próbować to się boi i dziś się dowiedziałam że jakieś nosidełko wisiadełko kupiła

[matysia]

Tak w ogóle i w temacie , nikogo sie na siłe nie nawróci na żadną religie . Chustową tez. ta osoba musi autentycznie tego chcieć.

[annagdynia]

tak więc odpuszczam, ale i tak czuję żal bo była zauroczona naszym widokiem

[Georgina]

Ja też już nie nawracam. Próbowałam przekonać do chusty koleżankę, nawet raz zamotałam jej córeczkę na plecy, ale nie dała się przekonać, twierdząc, że to skomplikowane. Dostała od teścia nosidełko -wisiadełko, którego używa po domu. Na moje uwagi co do wisiadeł niemal się na mnie obraziła.
Myślałam też, że będę miała sojusznika w rodzinie. Kuzynka męża pół roku temu urodziła córeczkę. Mówiła mi, że ma chustę, którą dostała od koleżanki i że będzie nosić. Skończyło się jednak tylko na gadaniu. Argument przeciw -boi się, że zrobi krzywdę dziecku
źle wiążąc, itp. trudno, szkoda że nie spróbowała.

moja rodzina może nie traktuje mnie jak wariatkę, ale niezmiernie się dziwi. Zarówno rodzice jak i teściowie. Jagoda ma już 19 miesięcy, noszę od 1,5 roku. Ostatnio teściowa zaproponowała, żebym kupiła sobie wózek spacerowy typu "laska", bo nosić 10 kg żywej wagi to ciężko. Powiedziałam, że w chuście wygodniej i że wózka po dziurawych chodnikach i górkach pchać nie będę. Zresztą, nie chodzimy na spacery wokół boku, ale w bardziej zróżnicowany teren. Na szczęście mąż mnie popiera i nosimy dalej -ja w chuście, on w ergo.

[olmis]

No niestety, czasem bardzo dobre chęci i nasze przekonanie nie wystarczy u mnie na szczęście więcej sukcesów w najbliższym otoczeniu ale nad jedną sprawą jeszcze pracuję. Najpierw przyjaciółka zapewniała, że chce nosić, ale mijały tygodnie i nic, a bo to za gorąco (lato), bo to synek za mały, a co ja czułam? po prostu żal, że tyle traci bliskości. Ale się przełamała i nosi do dziś Dwie kuzynki zachustowane z powodzeniem. No i trzecia teraz w ciąży, która najwięcej entuzjazmu wyrażała dla chust, nawet moją starsza w mt nosiła. A teraz stwierdziła, że nie ma szans, by wiązała 5m i zaczęło się kombinowanie - a to może pouch, może nosidło jednak, albo chusta typu lulu - byle nie wiązać. Drogą negocjacji stanęło na skośno-krzyżowej kółkowej, mam tylko nadzieję, że dotarło, że jej też trzeba się nauczyć. Niestety myślę, że ona pod wpływem partnera mocnym, który nie jest przekonany do noszenia w chuście;( a kuzynka teraz na drugim końcu Polski. Już nawet zaczęła szukać doradcy w jej okolicy, żeby sprezentować konsultację po narodzinach, tylko nie jestem przekonana, czy nie poczuje się osaczona, właśnie próbuję wyważyć, żeby nie było to na siłę. I trochę w kropce jestem.

[paulina]

ja przez długi czas unikałam naszej znajomej która jest doradcą, bo nie miałam zamiaru nosić, z wtedy jeszcze niemężem się kłóciłam, w ramach kompromisu zgodziłam się na tuli, po wykładzie klubu kangura o chustach uznalam ze " ta baba jest jakaś nawiedzona"( Ania z przywiązania)
ale sama doroslam do noszenia

[Truscaveczka]

Fajny wątek wykopałyście

Mnie udało się skutecznie namówić 1 osobę, pracuję nad drugą (dziewczyna jest w ciąży, ma już 5-latka i 14miesięczniaka i sama widzi, że z wózkiem to nie pofika ). Pierwsza zaczepiła mnie sama na ulicy, dałam jej wizytówkę, zadzwoniła, przyszła, pomierzyła różne chusty i nosidła. Jej synek miał 7 miesięcy wtedy. Wybrała kółkową, sprzedałam jej kółka jedne, bo miałam nadmiarowe. Chusty używa jako gadżetu turystycznego, nie na co dzień - ale i tak jest super

Jednej nie udało mi się namówić. Widziała jak noszę, bardzo była pozytywnie nastawiona, ale jej synek urodził się z lekką asymetrią i wzmożonym napięciem mięśniowym i fizjoterapeuta () powiedział, żeby nie dała się namówić na te głupstwa chustowe, bo dziecko skrzywdzi, najwyżej nosidło i noszenie przodem do świata No to nie nosi wcale, wczoraj widziałam jak drze wózek z klatki na dwór, bo jechała na ćwiczenia z małym

A jakie mam wnioski z namawiania? Nie namawiać via AP, nie dawać jako przykładu Reni Jusis, nie mówić o wielo i współspaniu. Buzia w ciup, rączki w małdrzyk i nawijać, że dziecko problemów z brzuszkiem nie miało, że z wózkiem ciężko wejść tu czy tam, a w chuście można, bo schody/ciężkie drzwi nie przeszkadzają, że się wózka wcale nie używało, że mąż nosił - te argumenty trafiają do osób średnio zainteresowanych pracą nad swoimi metodami rodzicielskimi. A że od rzemyczka do koniczka, jak już załapią, może dałoby się i inne zagadnienia wdrożyć?

Ja sama przy Starszej też nie znosiłam myśli o AP czy chustach, a karny jeżyk był normą i oczywistością (choć akurat córka sama szła sobie usiąść i się uspokoić - na małym zydelku w przedpokoju )

Bądźmy dobrej myśli

PS Dzisiaj dałam wizytówkę pewnej babci 7m chłopczyka, której córka ma siniaki w zgięciach łokcia od kubełkowego nosidełka - babcia Hania zobaczyła Prezesa w mietku i zapałała Ma dać namiary na mnie i to forum swojej córce

[guzik]

ja namówiłam 3 osoby, a raczej po prostu pokazałam im chusty. Same chciały nosić

[akana]

odkopię, a co mi
Też jest mi strasznie przykro, że moja bratowa i mój brat nie noszą mojego chrześniaka. Twierdzą, że wychowują małego RACJONALNIE. Ja moją bandę rozpieszczam i wydziwiam.

[Gugu]

Ja mam jakiś taki instynkt, że po kilku zdaniach w rozmowie na temat chustowania wiem kto będzie nosił, a kto nie i też charakterologicznie mi to niejako wynika. Unikam zainteresowanych, z którymi mi światopoglądowo nie po drodze, nie chce takich ludzi "uświadamiać na siłę". Pomogę zawsze jeśli ktoś odezwie się na forum No i kilku znajomych bardzo chciało i noszą z powodzeniem. Znam też pary, którym nawet płatne spotkanie z doradcą nie pomogło i jakoś od początku wiedziałam, że nic z tego nie będzie. Nie trzeba propagować AP, ale jeśli ktoś ma obawy, że noszone dziecko się "przyzwyczai" to IMO nic poważnego z tego nie będzie.

[nautika]

Mi się przypominają dalsi jedni znajomi.
Upominali się o chustę jeszcze w ciąży, o pokazanie co i jak. Mają sporego psa i nie wiedzieli jak z nim wychodzić na dwór po urodzeniu się dziecka.
Zawsze ich zapraszałam na spotkanie KK co miesiąc. Nigdy nie przyszli. chustę sama im kiedyś podrzuciłam i to jeszcze taką samo wiażącą.
Oboje wykształceni, ona po jakimś kierunku biologiczno-medycznym, więc ma pojęcie co i jak.
Praktycznie od samego początku targają małego w wisidlanym womarze przodem do świata po wszystkich górach.