Wyrywam niektóre kartki z książek dla dzieci

[Budzik]

A do tematu: moja córka zwozi od swojej prababci, a mojej babci i dziadka takei różne dewociarskie periodyki. Nie czytam jej tego, poweidziałam, ze jak chce, to neich sama to czyta, bo umie, albo neich rposi babcie, aby jej przeczytała.

Anielka kiedyś wybrała w bibliotece "Biblię dla dzieci". No to czytamy, skoro wybrała. Po kilku opowieściach stwierdziła "Mamo, głupia ta bajka" Ale nie cenzoruję, skoro wybrała to czytamy, niech wie, że są książki fajne i niefajne, mądre i głupie, ciekawe i nudne, śmieszne i straszne.

[lila4]

Tylko rączki umyje
Buzie, uszka i szyję
I uczesze sie pieknie
Do paciorka uklęknie
Trzyma rączki złożone
I na żadna stronę
Nie obraca się, nie kręci
Bo ma zawsze w pamięcie
Ze Pan Jezus jest wszędzie

dzięki za ten wierszyk,moja ś.p. Prababcia go mówiła,długo go szukałam
ale nie wiem czemu zapamiętałam tylko tę część (hehe pamięć wybiórcza) często go mówiła,a była naprawdę serdeczną i ciepłą osobą
ja tego wierszyka nie odbierałam tak jak teraz Wy

[Annick]

Nie przebiłam się przez cały wątek, więc może już było. Ale po pierwsze zastanowiłoby mnie skąd dziecko ma takie książeczki. Uważam, że w przypadku małego dziecka drobna cenzura nie zaszkodzi - na krytyczne czytanie przyjdzie czas. Ale taką bazę bazy czytelniczej tworzyłabym pod kontrolą jednak.
A wyrywanie? Ani mnie ziębi, ani parzy. Ja nie wyrywam, ale nic mi do tego, co kto wyczynia ze swoją biblioteką W "Stowarzyszeniu umarłych poetów" też poleciało kilka stron - a miało to wydźwięk zdecydowanie pozytywny. Więc sprawa jest bardziej skomplikowana

[mama_Meli]

A wyrywanie? Ani mnie ziębi, ani parzy. Ja nie wyrywam, ale nic mi do tego, co kto wyczynia ze swoją biblioteką W "Stowarzyszeniu umarłych poetów" też poleciało kilka stron - a miało to wydźwięk zdecydowanie pozytywny. Więc sprawa jest bardziej skomplikowana

Faktycznie I to nauczyciel polecił taki zabieg A pamiętacie (choć pewnie raczej ze słyszenia...), jak była moda na "Grę w klasy"? I ludzie sobie rozdziały przekazywali (jako "przesłanie")? Też się musiały książki porwać...

[Magdailena]

Anielka kiedyś wybrała w bibliotece "Biblię dla dzieci". No to czytamy, skoro wybrała. Po kilku opowieściach stwierdziła "Mamo, głupia ta bajka" Ale nie cenzoruję, skoro wybrała to czytamy, niech wie, że są książki fajne i niefajne, mądre i głupie, ciekawe i nudne, śmieszne i straszne.

Mi rodzice też nie cenzurowali i jak miałam jakieś 12 lat, to miałam niezły mętlik we łbie, bo czytałam co wpadło w rece.

[Soul]

Na tym forum polecano książeczkę "Pan Pierdziołka spadł ze stołka"... Kupiłam w ciemno. Tego samego dnia jeszcze wytrwałam 2 kartki Niszczenie książek jest przykre - ale to było silniejsze ode mnie, nie chciałam, żeby czytały takie rzeczy..

Hm, i stoi teraz na półce, dzieci same do niej nie zaglądają póki co.. Jednym słowem, niewypał

[natala]

Na tym forum polecano książeczkę "Pan Pierdziołka spadł ze stołka"... Kupiłam w ciemno. Tego samego dnia jeszcze wytrwałam 2 kartki Niszczenie książek jest przykre - ale to było silniejsze ode mnie, nie chciałam, żeby czytały takie rzeczy..

Hm, i stoi teraz na półce, dzieci same do niej nie zaglądają póki co.. Jednym słowem, niewypał

a napisz co Cie tak zbulwersowalo, prosze, bo u nas hit moze dlatego, ze te 'najgorsze' to moje dziecinstwo jest

[Ilonsa]

Uwielbiamy pana Pierdziołka i mamy obie części. Fakt, że omijamy kilka wierszyków.

[lilka_l]

Popełnię coming outa w temacie książek.Majka otrzymała od babci tak durną książkę że nie zdzierżyłam, spaliłam paskudztwo.
Pomijam że była brokatowo-różowa, nie musi mi się podobać wizualnie tym bardziej że moja córka różowy wiek właśnie wtedy przechodziła, ale poziom głupoty w tym " dziele" był tak wysoki że moje sumienie byłoby nieczyste gdybym ową książkę oddała komuś innemu.
I żeby nie było, książki szanuję bardzo, uwielbiam czytać ale tym razem nie dałam rady

[wisteria]

Może by jakaś ładna masa papierowa wyszła, z brokacikiem?

[lilka_l]

Może by jakaś ładna masa papierowa wyszła, z brokacikiem?

Laminowane folią toto było

[Tola_zet]

Na tym forum polecano książeczkę "Pan Pierdziołka spadł ze stołka"... Kupiłam w ciemno. Tego samego dnia jeszcze wytrwałam 2 kartki Niszczenie książek jest przykre - ale to było silniejsze ode mnie, nie chciałam, żeby czytały takie rzeczy..

Hm, i stoi teraz na półce, dzieci same do niej nie zaglądają póki co.. Jednym słowem, niewypał

Uwielbiamy pana Pierdziołka i mamy obie części. Fakt, że omijamy kilka wierszyków.

założę się, że omijacie bajeczkę o chłopcu z Mariensztatu, co ciotki ponabijał na szczotki ... Ja nie omijam, znałam ją z głębokiego dzieciństwa bowiem śpiewał mi ją mój tata ...Zresztą ja teraz mojemu synowi też śpiewam stare warszawskie piosenki Jaremy Stempowskiego, w których generalnie trup sieje się gęsto, ale w związku z tym, że ja też w jego wieku z nimi obcowałam i krzywdy mi nie zrobiły (psychopatką pewnie jestem, ale to raczej nie przez te zwrotki) a ich melodię i słowa uwielbiam to śpiewamy...

[melodi]

U nas jeszcze za wcześnie, bo synek słucha to co ja mu czytam. Ale... myślę,że oddała bym całą taką książkę. Jakoś mi tak żal wyrywać. Lepiej sprzedać i kupić inną,lub po prostu oddać osobie, której niektóre kwiatki nie przeszkadzają.

[Ilonsa]

założę się, że omijacie bajeczkę o chłopcu z Mariensztatu, co ciotki ponabijał na szczotki ... Ja nie omijam, znałam ją z głębokiego dzieciństwa bowiem śpiewał mi ją mój tata ...Zresztą ja teraz mojemu synowi też śpiewam stare warszawskie piosenki Jaremy Stempowskiego, w których generalnie trup sieje się gęsto, ale w związku z tym, że ja też w jego wieku z nimi obcowałam i krzywdy mi nie zrobiły (psychopatką pewnie jestem, ale to raczej nie przez te zwrotki) a ich melodię i słowa uwielbiam to śpiewamy...

Właśńie to omijam, i jeszcze o pływającej babci

[Nympha]

A ja tak jak Tola wychowana na starych warszawskich piosenkach jestem No i... przekazuję dalej...

[lilka_l]

Też mamy pierdzolke w domu i trupy jestem w stanie zaakceptować ale tekstów że brzydcy są źli a szlachetnym charakterem mogą się pochwalić tylko piękne istoty - już nie mogę. Przesłanie to biło z każdej strony strony tego dzieła , po ich wyrwaniu pozostała by jeno okładka

[samasia]

Wczoraj czytajac z małą jej "biblioteczke" ( a ksaizek ma mnóóóóstwo, wiec niektóre mimo ze są u nas juz troche to są mi nieznane natknelam sie na taki wierszyk i czytajac małej mina mi rzedła z wersu na wers:

"Grzeczne dziecko gry wstanie
Nie pyta o sniadanie
Tylko rączki umyje
Buzie, uszka i szyję
I uczesze sie pieknie
Do paciorka uklęknie
Trzyma rączki złożone
I na żadna stronę
Nie obraca się, nie kręci
Bo ma zawsze w pamięcie
Ze Pan Jezus jest wszędzie
I za złe karał będzie"


No to moje dziecko jest niegrzeczne bo rano chce najpierw sniadanie i kręci sie po całym pokoju, piszczy, i mam nadzieje ze nic sobie z tego nie bedzie robić i zamierzam jej wpoic ze Pan Jezus bardzo sie z jej żywiołowości cieszy.
A ksiazke chowam w szufladzie w pracy zeby nie znalazła tych durnot

Ja chciałam tylko powiedzieć, że to jest wierszyk mojego dzieciństwa W mojej wersji było: "Grzeczna Asia, gdy wstanie..."

[szast.prast]

fajnie, Soul, że wykopałaś ten wątek.
nie mam szczególnie emocjonalnego stosunku do wyrywania kartek z książek, sama tego nie robię, ale budzi to we mnie raczej rozczulenie - jako próba ratowania wizerunku świata - niż potępienie. ale też i mój stosunek do książek, jako obiektów materialnych i emocjonalnych, jest w transformacji.

a Pana Pierdziołki nie lubię. bardzo nie lubię.

i jeszcze coś mi przyszło do głowy, gdy czytałam ten wąt. widzę że objawił się on w okresie, gdy na forum poruszałam się jeszcze po omacku, więc w ogóle nie zaglądałam do tego typu wątów. i niesamowite jest dla mnie to, jak inaczej się teraz tu dyskutuje duży progres.

[Nympha]

Pana Pierdziolki nie mamy i jak tak czytam, to raczej miec nie będziemy

[Ronja]

(było tam coś o mamie, która poszła po ciastka, dziecko było niegrzeczne, ktoś mówi chyba "śmiejąc się okrutnie", że "krawiec palce utnie" i na koniec - gdy mama z ciastkami wraca, taka "przemiła" konkluzja: "dla kadłubka ciastek szkoda" )

"Jasio krzyczy, jęczy srodze, a paluszki na podłodze" - nabijamy się z tego regularnie z moim mężem jak obcinamy młodemu paznokcie

Ja "Pana Pierdziołkę" kupiłam w prezencie dziecku koleżanki, przejrzawszy pobieżnie. Jakoś mnie nie zraził, ale nie wczytywałam się. Ale mnie trupy jakoś niespecjalnie ruszają. Za to denerwują mnie bajki o pięknych królewnach i dzielnych rycerzach. Albo piosenka, w której dziewczyna "w białą suknię ubrana, stoi w oknie od rana" i czeka na miłość.