książka o śmierci

[ko-zo]

Jak wytłumaczyc dzieciom śmierć babci? Znacie jakaś dobrą książkę? Sama nie umiem tego zrobic...

[nianja]

tydzień temu zmarł mój teść, ja tłumaczyłam Weronice, że poszedł do nieba do aniołków, patrzy na nas z góry, co robimy, że teraz nic go nie boli (był chory) i na razie przyjęła to do wiadomości sama powtarza to czasem, na razie działa

[węgielek]

jak umarl 1 wrzesnia zeszlego roku ukochany wujek mojego m, dzieciom mowilismy, ze na kazdego przychodzi czas, ze JPII tez umarl. ale oni zyja juz u Pana Boga i mozna sie za nich modlic i ze nas wspieraja z nieba i ze nadal mocno nas kochaja. ze w grobie jest tylko cialo, jakby hmmm obudowa czlowieka, a dusza idzie do Boga.
nie wiem, czy to ci pomoze.

[JJ]

ksiazki nie znam ale
sa dwa watki na forum http://www.chusty.info/forum/showthr...dziecku+smierc

[demona]

Bracia Lwie Serce

[Agnen]

żegnaj panie Muffinie

[Mama Żuka]

Na szybko: "Esben i duch dziadka" http://shop.mediarodzina.com.pl/cata...i-duch-dziadka

[ko-zo]

macie jeszcze jakieś propozycje książkowe?

[aniam123]

Jeżeli jesteście wierzący to w perwsze kolejności polecam: "Śmierć - opowiadania dla dzieci". Bruno Ferrero, Anna Peiretti. Wydawnictwo Salezjańskie.
Cytuję fajną recenzję gopio1 z forum gazeta.pl
"Książeczka dość cieniutka - 24 strony, ale w zupełności wystarczy - przekazuje wszystko co powinna. Ładnie wydana, z miłymi dla oka ilustracjami. Trochę humoru, dużo przemyśleń - po każdej opowiastce jakaś puenta - co dorośli sądzą na ten temat, reakcja dziecka na to co właśnie usłyszało. Opowiadania stanowią nierozerwalną całość - trzeba czytać chronologicznie - to ważne. Pierwsze opowiadanie to opowiastka z "Modlitwy żaby" o człowieku, który uciekał przed śmiercią. Potem kilka faktów - np. ten, że każdego dnia umiera 170 tysięcy ludzi. Rozważanie na temat dlaczego coś tak oczywistego i nieuniknionego wywołuje w ludziach taki lęk. Wplecione trafne spostrzeżenie Pascala - Ponieważ ludziom nie udało się zwyciężyć śmierci, postanowili nie myśleć o niej więcej. Kolejne opowiadania prowadzą nas od niedowierzania, przez bunt do zrozumienia, akceptacji i radości. Poruszony jest temat chowania zmarłych, tego jak ważna jest pamięć o nich. To są opowiadania bardzo króciutkie, trochę filozoficzne. Potem jest kilka opowieści dotyczacych już chrześcijaństwa - śmierci Jezusa, wskrzeszenia Łazarza i oczywiście zmartwychwstania. Jest też metaforycznie pokazana śmierć/zmartwychwstanie w przyrodzie - odrodzenie się drzewa po zimie czy przeobrażenie gąsiennicy w motyla. Bardzo fajnie opisane i bardzo sugestywne. Z gąsiennicą np. - morwa jej wciąż powtarzała, że kiedyś będzie wiodła inne życie - gąsiennica nie chciała w to absolutnie wierzyć, nie potrafiła sobie wyobrazić, że może być jakieś inne życie. Gdy nadeszła zima sądziła że umiera, razem ze swoimi siostrami czuła, że to koniec ich życia - przygotowała sobie swój grób, cieszyła się ciszą, czuła wielkie zmęczenie, chłód, chciała już tylko zasnąć. Oczywiście wiadomo co było potem - puenta jest taka, że ludzie tak jak gąsiennice - wierzą w to co widzą i czego dotykają. Dla wielu istnienie innego życia jest jedynie złudzeniem. ".

Książeczka kosztuje 6-7 zł, a w internetowym Matrasie możesz zamówić za 4.65 zł i odebrać w najbliższej księgarni.

Poza tym polecam wspomnianą już wyżej "Żegnaj Panie Muffinie" Ulfa Nilssona wydaną przez EneDueRabe, "Czy umiesz gwizdać, Joanno?" Ulfa Starka - Wyd. Zakamarki (skandynawowie świetnie piszą o trudnych sprawach), no i oczywiście książkę Wolfa Elbrucha "Gęś, Śmierć I Tulipan" - Wyd. Hokus-Pokus.
To tyle na szybko przychodzi mi do głowy z książek, które poleciłabym dla 3-4 latków.

[ann007]

Był kiedyś taki film - "podążaj w stronę światła" - o dziecku zarażonym wirusem AIDS, jeśli się nie mylę. Umierającym. I tam jest taka scena, gdzy ojciec, do tej pory negujący chorobę syna, przełamuje się i sam stara się mu wytłumaczyć, co się z nim dzieje. Bierze rękawicę, nakładając ją na rękę i tłumaczy: rękawica, to tylko ubranie, ciało, ręka jest duszą. Przychodzi taki czas, gdy dusza opuszcza ciało (wyciąga rękę z rękawiczki) i udaje się do neba. Nie pamiętam dokładnie niuansów, być może coś przekręciłam w stosunku do oryginału, ale sens mniej więcej był taki.