Artykul - co mysla afrakanskie mamy o wozkach

[kamuszyca]

bo trzeba poszukać na blogu pod odpowiednią datą. proszę:
http://michalinko.bloog.pl/kat,0,m,6,r,2008,index.html

edit: przeczytałam, bardzo dobry tekst

[gosia1974]

super artykuł! Do poczytania zwłaszcza dla tych co krzyczą wózki są dla ludzi...
a tu proszę jasno stoi, że wózki są jak klatki dla zwierząt.

A ludzie to nie zwierzęta?
Odpuścisz sobie kiedyś te wózki? Bo zaczynasz być monotematyczny /nie, przepraszam, jeszcze jest sprawa świąt i Kozyry

No to chyba druga część "Historii Chustostanu" musi się dziać w Afryce.

ale rodziny nie wysmarujesz pastą do butów? 'Pięknemu' może i nie zaszkodzi, ale Kamuszycy i Dziewczynek żal...

[ursus_arctos]

hermia a dlaczego ja nie mogę twojego tekstu znaleźć?

kaka-llina, w archiwum jest:
http://michalinko.bloog.pl/d,,id,347...ika,index.html

swietny tekst, swietny styl!

[kulka37]

Fajne teksty.Oba niosą ważne treści.
Ale tak,jak pisały dziewczyny wyżej, wózek tez jest dla ludzi.Rzadko ze swojego korzystam,ale są chwile,gdy mi z nim wygodnie i jakoś się dogadujemy np. gdy muszę przytachać piętnaście siatek z zakupami,doceniam duży koszyk.Ważne,żeby nie był zamiast,ale jako wybór.

[kaka-llina]

dzięki!!! na jakoweś zaćmienia umysłu dzisiaj cierpie... Pewnie dlatego, że znowu z wózkiem wyszłam na spacer.. ale to juz ostatni raz obiecuję...

[gdzie-idziesz]

A ja z kolei powiem tak wózki są dla ludzi...leniwych i wygodnych. I to jest strasznie przykre. Mam na własnej ulicy taki przykład - trójka dzieciaków urodzonych w 2006! roku. Czyli już ponad trzy lata - jeden z chłopców w lutym będzie miał cztery, drugi w maju, trzeci w czerwcu. I wszyscy ci chłopcy są jeszcze wózkowi. Jeden z tych chłopców waży 27 kg i na własnych nogach nie przejdzie kawłka. I to objawia się moim zdaniem wygodnictwo, lenistwo rodziców. Bo najłatwiej jest wrzucić dzieciaka do wózka i mieć spokój. Nieważne że dzieciak już się pod budą nie mieści (autentycznie), ale nie trzeba było poświęcać czasu, energii i cierpliwości aby uczyć dzieciaka chodzić na własnych nogach. Dodam jeszcze że dzieci mieszkają na wsi wśród pól, nie ma w okolicy ruchliwych dróg i jest gdzie spacerować. A mamy wszystkich trzech chłopców siedzą z nimi w domu, nie pracując zawodowo, więc argument o konieczności pośpiechu, czy ryzyko że dziecko ucieknie pod samochód jest nikłe. I wygląda to żałośnie, kiedy widzę dwie z nich razem na leniwym spacerku, chłopcy poupychani w tych wózkach i co gorsza chyba zadowoleni już z takiego stanu rzeczy. Zastanawiam się tylko co będzie dalej - jak już do wózków się nie zmieszczą - koniec wychodzenia dalej niż na własne podwórko, czy wózek inwalidzki, bo przecież sami nie dojdą nigdzie. Chyba że prodzucenci wózków wyczują koniunkturę i zaczną produkować spacerówki dla dużych dzieci.

[jamamajka]

Fajnie, że wyciągnęliście wątek.
"Kawałek drewna" - też mam takie odczucie, gdy widzę malucha w wózku, leżącego bezczynnie, zatkanego smoczkiem. Aż się smutno robi.

Inna kwestia to górna granica wieku dzieci wożonych w wózkach. To już chyba jakaś choroba cywilizacyjna, więcej widuję 3, 4-latków w spacerówkach niż niemowlaków w gondolach! Ludzie sobie ze spacerówek zrobili wózki inwalidzkie chyba... No ale w sumie to rozumiem tych rodziców... przecież wszędzie trzeba szybko, wszystko "na już!", nie ma czasu, nie ma czasu... i jak tu zdążyć, gdy obok wlecze się jakiś bachor?

Echhhhh, smutna ta nasza CYWILIZACJA.

[kaka-llina]

[QUOTE=jamamajka;474725]Fajnie, że wyciągnęliście wątek.
"Kawałek drewna" - też mam takie odczucie, gdy widzę malucha w wózku, leżącego bezczynnie, zatkanego smoczkiem. Aż się smutno robi.

Też tak mam... Zanim odkryłam chusty to myślałam, że tak ma być... Małe leży, smoczek, budka postawiona, zapakowane w kilka koców i śpi!!! bo ma spać!!! (moja siostra taka była tak to pamiętam) I teraz to moje w chuście sie gapi na "kolezankę"- zasmoczkowana, zawinietą, przykrytą i śpiącą...- moze troche na wyrost ale wydaje mi sie, że moja córka czuje, że uczestniczy a te małe to tylko "kawałek drewna"- bardzo smutno..
ps dlatego sie wstydziłam po spacerze z wózkiem... chociaż ja do dziecka gadałam bez przerwy bo mi się taka samotna wydawała...

[ursus_arctos]

Fajnie, że wyciągnęliście wątek.
"Kawałek drewna" - też mam takie odczucie, gdy widzę malucha w wózku, leżącego bezczynnie, zatkanego smoczkiem. Aż się smutno robi.

Inna kwestia to górna granica wieku dzieci wożonych w wózkach. To już chyba jakaś choroba cywilizacyjna, więcej widuję 3, 4-latków w spacerówkach niż niemowlaków w gondolach! Ludzie sobie ze spacerówek zrobili wózki inwalidzkie chyba... No ale w sumie to rozumiem tych rodziców... przecież wszędzie trzeba szybko, wszystko "na już!", nie ma czasu, nie ma czasu... i jak tu zdążyć, gdy obok wlecze się jakiś bachor?

Echhhhh, smutna ta nasza CYWILIZACJA.

o to-to. nie wiem jak w Polsce, ale tutaj dodatkowo ludzie zaslaniaja wozki z przodu kocykiem/ pieluszka tetrowa zwisajaca z budki. bardzo szczelnie zaklajstrowany wozek, w lecie ma to chronic przed sloncem, w zimie przed zimnym powietrzem (chyba?). dziecko NIC nie widzi, takie pudlo na kolkach, nie napisze dosadniej ale przychodzi mi cos innego na mysl
a kilkulatek w wozku to po prostu... no slabo mi sie robi. tez powszechny widok.
jasne, ze wozki sa dla ludzi. w naszej rodzinie to wozek jest do "zadan specjalnych" a nie chusta. nasza "norma" to noszenie, a wyjatek to wozek. a w naszej kulturze dziecko sie transportuje w wozku i parkuje. dziecko wiekszosc czasu ma spedzac w jakims "pojemniku", a nie w ramionach/ na kolanach rodzicow. dla mnie osobiscie w tej chwili dziwne wyglada czterokilowe niemowle pchane w dwudziestokilowym wozku, albo tachane w foteliku samochodowym. no ale ja chyba tez jestem talibem chustowym

[mucha]

A ja z kolei powiem tak wózki są dla ludzi...leniwych i wygodnych. I to jest strasznie przykre. Mam na własnej ulicy taki przykład - trójka dzieciaków urodzonych w 2006! roku. Czyli już ponad trzy lata - jeden z chłopców w lutym będzie miał cztery, drugi w maju, trzeci w czerwcu. I wszyscy ci chłopcy są jeszcze wózkowi. Jeden z tych chłopców waży 27 kg i na własnych nogach nie przejdzie kawłka. I to objawia się moim zdaniem wygodnictwo, lenistwo rodziców. Bo najłatwiej jest wrzucić dzieciaka do wózka i mieć spokój. Nieważne że dzieciak już się pod budą nie mieści (autentycznie), ale nie trzeba było poświęcać czasu, energii i cierpliwości aby uczyć dzieciaka chodzić na własnych nogach. Dodam jeszcze że dzieci mieszkają na wsi wśród pól, nie ma w okolicy ruchliwych dróg i jest gdzie spacerować. A mamy wszystkich trzech chłopców siedzą z nimi w domu, nie pracując zawodowo, więc argument o konieczności pośpiechu, czy ryzyko że dziecko ucieknie pod samochód jest nikłe. I wygląda to żałośnie, kiedy widzę dwie z nich razem na leniwym spacerku, chłopcy poupychani w tych wózkach i co gorsza chyba zadowoleni już z takiego stanu rzeczy. Zastanawiam się tylko co będzie dalej - jak już do wózków się nie zmieszczą - koniec wychodzenia dalej niż na własne podwórko, czy wózek inwalidzki, bo przecież sami nie dojdą nigdzie. Chyba że prodzucenci wózków wyczują koniunkturę i zaczną produkować spacerówki dla dużych dzieci.

a wiesz, że ja często w parku mijam takie dzieci i zawsze sobie myślałem "ale Helena jest mała, inne dzieci w jej wieku to prawdziwe olbrzymy" Jakoś nie wpadłem na to, że to są 4-latkowie w spacerówkach .

[sylvana]

Artykuł o afrykańskich mamach i tym co myślą o wózkach jest fajny. Ale ja na swój wózek nie narzekam i dalej będę też z niego korzystać.

[Budzik]

A wyciągnę ten stary wątek, mnie dziś to było potrzebne, może też kogoś zainteresuje

[Jóna]

tekst zainteresował i blog zainteresował, ale też użytkownicy których pierwszy raz na oczy w tym wątku widzę zainteresowali

[Georgina]

Ciekawy artykuł o afrykańskich mamach, szczególnie podobało mi się porównanie dzieci w wózkach do kawałków drewna, hehe, coś w tym jest...
Tekst z bloga Hermi jest super! Taki jadowitym piórem...lubię takie. Poprawia nastrój.