Ksiazki dla dzieci - także te mniej oklepane

[metis1]

O, tak!
Detektyw Pozytywka jest u-ro-czy!
Przeczytaliśmy chyba wszystkie opowiadania, ale najbardziej mi się kojarzy z tym o różowych skarpetkach w delfinki, które nagle zniknęły, powodując rozpacz ich małej właścicielki... Śledztwo Detektywa wykazało, że... mama zabrala je do prania! Po iluśtam dniach noszenia!...
To historie "mrożące krew w żyłach" i trzymające w napięciu najmłodszych wielbicieli kryminałów (a jak widać, starszych rónież! ) aż do samego końca... A jakże, jest również i czarny charakter...

No, i te ilustracje!
http://www.detektywpozytywka.pl/

[Amparo]

A dla dzieci w jakim wieku ten Detektyw?

[metis1]

Od 4?
Takie kumające już muszą być... I umiejące śledzić ekszyn...

Opowiadania nie są długie, coś jak Pan Kuleczka...

Jest też audiobook

[Amparo]

Dzięki, może w takim razie najpiew wypożyczę i sprawdzę, czy podejdzie

[lynette]

A mój najstarszy syn odnalazł dziś swoją brakującą skarpetkę w kieszeni kurtki. Gdybyż wcześniej przybył Detektyw Pozytywka! Ech...

[Ryba]

Wpadł mi w ręce "Niezapominajek". Widziałam parę razy na blogach książkowych. I takie miałam wrażenie, że wydawnictwo podesłało, to recenzuję Ale nie, fajny jest, dla "młodego czytelnika" to sympatyczna historia, miłe dla oka ilustracje.
Nie wiem, ile kosztuje, bo my z biblioteki mamy

[Agnen]

Zgadzam się z wielbicialami detektywa Pozytywki.
A jak ktoś ma ochotę na prawdziwy kryminał to polecam "Klementyna lubi kolor czerewony" bardzo wcięgające


Właście czytamy wieczorem "Podróże furmana Szejtroczka"
Fajne, takie...czeskie . I dużo tam rusałek, wodników, leśnych ludków itp

[Ryba]

Czytałyśmy. Choć może lepiej napisać: czytałam, namawiałam... Wcale się nie spodobała Starszej, ledwo wysiedziała
"Za to" uwielbia "Kotka Splotka". Już go ma w małym paluszku, z pamięci mi recytuje
I "O psie, który szukał" pokochała (ja nie), ale to też na szczęście pożyczona, zatem trzeba ją będzie oddać

[Agnen]

Czytałyśmy. Choć może lepiej napisać: czytałam, namawiałam... Wcale się nie spodobała Starszej, ledwo wysiedziała

Ale że klementynę? to spróbuj za 2 lata

[modrooczka]

Klementynę połknęła moja wtedy ośmiolatka w wakacje. Takie książki to już zostawiam do samodzielnego czytania. Chyba znajdę jej inne starocie Boglarowej. Może też obejrzymy "Leśniewskich" bo to chyba się nie zestarzało.

[metis1]

O, dzięki za podpowiedź z Klementyną, wypożyczę!
"Tajemnice Lassego i Mai i Koszmarnego Karolka syn wypożycza w szkole, a w domu czytaliśmy ostatnio Hobbita (tak go wciągnęło, że dużą część książki przeczytał sam)... Uparł się na czytanie Władcy Pierścieni, ale to absolutnie nie dla niego (nie będzie spał po nocach), więc szukam czegoś bardziej dopasowanego do jego wieku (7,5), a wciągającego... Klemantyna -jak widzę- spełnia te warunki
Co jeszcze w ten deseń mozecie polecić?

[paskowka]

Podepne się tu, bo szukam czegos fajnego dla mojego 7,5 -latka. Cos chłopięcego. Mam wrazenie, że duzo ksiażek jest dla dziewczynek, a dla chłopców mniej. Na pewno Lasse i Maja i na pewno Karlsson z dachu - mamy audiobooka i Kacper jest nim zachwycony.

[metis1]

Paskowko, mój syn jest w tym samym wieku! Nie mógł się oderwać od Hobbita! A to -przyznasz- wystarczająco chłopięca pozycja...

[Agnen]

paskowka, Klementyna się zdecydowanie nadaje dla chłopców.
Też czytamy Hobbita, chociaż nie wiem, czy nie za wcześnie. Generalnie często najpierw czytam a nast dnia w ramach przypomnienia opowiadam o co chodziło

[metis1]

5 lat to maławo, jak na Hobbita... Ale to sama najlepiej wiesz...

[demona]

Generalnie często najpierw czytam a nast dnia w ramach przypomnienia opowiadam o co chodziło

ja prosze dzieci zeby opowiedziały

[paskowka]

Paskowko, mój syn jest w tym samym wieku! Nie mógł się oderwać od Hobbita! A to -przyznasz- wystarczająco chłopięca pozycja...

No zastanawiałam sie czy nie za mały jest Ja w sumie Hobbita przeczytałam jako dorosła osoba.

[metis1]

Ja też

Ale "widzę naocznie", że dla oczytanego 7,5-latka to idealny wiek
A jak motywuje do samodzielnej lektury! Gdy mamie/tacie gardło odmawia posłuszeństwa, a akcja taka, ze aż skręca, to jakie wyjście? "Synu, czytaj sobie sam!"

Zauważyłam, że mojego synka z każdą tego typu lekturą (tzn. tam, gdzie pojawiają się jakieś wyimaginowane wciągające światy) coraz bardziej zdumiewa, że w ksiązkach wszystko jest możliwe
Nie wie jeszcze, jakie możliwości daje literatura, powoli odkrywa, że w książkach nie tylko pisuje się otaczający nas świat i to jak jest tu czy tam, ale że wyobraźnia daje ogromne pole do działania i dzięki książkom można kreować rzeczy i światy istniejące tylko w głowie autora... Trudno to pojąć małemu człwoiekowi, który zaczyna swoja drogę przrz las książek...
No i uwielbiam te pytania: Ale mama, jak to jest w ogóle mozliwe??? On to sam wymyślił??? tego nie ma naprawdę??? Jak on to zrobił???

[paskowka]

J
Nie wie jeszcze, jakie możliwości daje literatura, powoli odkrywa, że w książkach nie tylko pisuje się otaczający nas świat i to jak jest tu czy tam, ale że wyobraźnia daje ogromne pole do działania i dzięki książkom można kreować rzeczy i światy istniejące tylko w głowie autora... Trudno to pojąć małemu człwoiekowi, który zaczyna swoja drogę przrz las książek...

A mnie niezmiennie zadziwia to, że my dorosli czytając/słuchając tych samych ksiażek co dzieci, widzimy je zupełnie inaczej, co innego przyciaga naszą uwagę. Ja słuchając Bracia Lwie serce - dwa pierwsze rozdziały rycze, a potem pochlipuje wiedząc (chyba) gdzie jest/moze byc Nangijali. Moje dzieci w ogóle sie nad ta kwestia nie zastanawiają

[metis1]

A mnie niezmiennie zadziwia to, że my dorosli czytając/słuchając tych samych ksiażek co dzieci, widzimy je zupełnie inaczej, co innego przyciaga naszą uwagę. Ja słuchając Bracia Lwie serce - dwa pierwsze rozdziały rycze, a potem pochlipuje wiedząc (chyba) gdzie jest/moze byc Nangijali. Moje dzieci w ogóle sie nad ta kwestia nie zastanawiają

Wiesz, moim zdaniem to jest jeden z najpiękniejszych aspektów rodzicielstwa! Móc przezywać dzieciństwo własnych dzieci poprzez swoje doświadczenia, wracając w pewnym sensie do nich i przeżywając na nowo...
Ja też w pierwszej kolejności podsuwam synkowi te lektury, które sama dobrze wspominam i lubię, a ponowne czytanie ich na głos to czysta rozkosz! No i fakt - zdumiewające jest, o ile więcej treści można odkryć w tych książkach TERAZ!

To samo dotyczy spektakli teatralnych! Na niektórych byłam po 3 razy (), a wcale mnie to nie nudzi Bawię się równie dobrze, jak dzieci.
Przy okazji polecam warszawski Teatr Baj. Ostatnio byliśmy 2 tyg. temu na "Emilu"