mój chustowy rekord życia,czyli Najbardziej Szalona Przygoda
Chcę Wam opowiedzieć o moim wczorajszym dniu. Czegoś takiego jeszcze nie przeżyłam
Zaczęło się lajtowo: Pojechaliśmy z maluchami do kościoła, rozespaną Ulę (9 mies.) wyjęłam z fotelika i włożyłam do swojego elastika. Wtulała się, wtulała, aż w końcu zasnęła. Przespała tak też 3/4 późniejszej procesji Bożego Ciała. Taka śpiąca i wtulona wyglądała na tyle słodko, że aż wprowadziła lekki zamęt do procesji
Coponiektórzy tak się zagapili, że wpadli do kałuży, a baldachim poszedł sam, zahaczając o drzewa, zanim ksiądz pod niego zdążył
Fakt, byliśmy w innym niż zazwyczaj kościele, gdzie ludzie widać jeszcze nieprzyzwyczajeni do takich widoków...
Było trochę chmur na niebie, ale postanowiliśmy podjechać kawałek dalej na świąteczny spacer. Zostawiliśmy samochód i poszliśmy na wycieczkę w las, w poszukiwaniu morza:
- Ula znów hop do czekoladowego elastika,
- Nela (2,5 roku) w ulubionym sprzęcie Taty, czyli w kółkowej Denim,
- Iza (ponad 4 l.) na nóżkach
Po mniej więcej kilometrowym marszu Iza coraz intensywniej zaczęła się dopytywać gdzie to morze i czy daleko jeszczeeee?Na dodatek komary z okolicznych mokradeł dostały wścieklizny
W końcu znaleźliśmy to upragnione morze, cyknęliśmy pamiątkowe foty na plaży i w lasku i postanowiliśmy wracać BARDZO przyspieszonym krokiem, bo wyraźnie zbierało się na deszcz!
Do auta daleko, trzeba się pospieszyć, więc dobytek i dzieci na siebie i ruszamy!
Tata: z tyłu plecak ze sprzętem foto, na biodrze w Denimku Nela.
Mama: z przodu w elastycznej Czekoladzie Ula (znów śpiąca), na plecach Iza (w plecaczku prostym z węzłem pod pupą) w 3m kawałku obrębionej flanelki (w przebłysku geniuszu zabranym z domu!), a na ramieniu wielka torba z dziecięcymi przydasiami!!!
A za chwilę rozpętało się największe oberwanie chmury jakie w życiu widziałam!!!
Z każdym krokiem ciuchy i chusty nabierały wody... i kilogramów!. Moje wyjściowe półbuty, właśnie wciąż się suszą, ciekawa jestem czy przeżyją tą przygodę?
Daliśmy radę - doszliśmy do samochodu! Nawiasem mówiąc Ula (obudzona gradem w czoło
Mokre mieliśmy wszystko, łącznie z bielizną. Jedyne suche miejsca, to dolne części koszulek (tam, gdzie maluchy były do nas najmocniej przytulone w chustach) i węzły chust pod pupami. Z całej reszty woda ciekła ciurkiem
Ale wiecie co? Mimo posapywania pycho mi się śmiało przez całe trzy kilometry
Myślałam, że dzisiaj będę umierać z bólu mięśni - okazuje się jednak, że chustując jakoś tak mimochodem nabrałam kondycji maratończyka, dokuczają mi tylko trochę mięśnie odpowiedzialne za trzymanie szalika nad głowami
Skoro dałam sobie radę w taką nawałnicę, to dam sobie radę już w każdych warunkach! Gdzie diabeł nie może tam babę z chustami pośle! Ha!
A tak wyglądałyśmy na 20 i na 10 minut przed totalnym zmoknięciem (fotek zmokłych nie mamy, niestety, aparat by tego nie przeżył):
Odpowiedz z cytatem
Zamieszczone przez visenna2
fitnessy, rowery, bieganie o poranku i tym podobne zajęcia dla zdrowia nigdy mnie nie interesowały 
Lilly i Zuzka: 15/09/2010 
Taki sam wzór ma też na asymetrycznie skośnym długim dole 
. Takie same i superaśne
