Nie udalo mi sie namowic na chuste :(

Cytat:

---

Zamieszczone przez mart

Linda, może tu leży problem. Gdybyś np. mnie namawiała na chusty pokazując te idee wychowawcze typu AP to bym się chyba nie skusiła. Bo są mamy, które nie śpią z dziećmi, nie karmią na żądanie co pół godziny tylko próbują ustawiać rytm dnia i nie boją się zostawić malca w łóżeczku, żeby sobie sam poradził z zasypianiem. Oczywiście bez przegięć w drugą stronę ... no, ale o tym to już w kilku innych wątkach na tym forum było.

Dla mnie chusta jest po prosty świetnym pomysłem na spacer, bliskość z maluchem i daniem mu szansy na poznawanie świata z naszej perspektywy. A przede wszystkim jest mega praktyczną pomocą w dniu codziennym.

Jak komuś nie "kliknie" w głowie, że chusta jest fajnym rozwiązaniem, niezależnie od koncepcji wychowawczej, to nic tego nie zmieni.
A czasem im bardziej namawiasz, tym gorszy efekt, bo ludzie są często strasznie przekorni.

---

O to totototo! Podpisuję się rękami i nogami.

Dałabym spokój. Jej dziecko, jej pogląd na świat. Jeżeli nie chce, to nie ma co uszczęśliwiać ją na siłę. Jej strata ;)
Mam taką znajomą. Pracuje w szkole rodzenia, do której przychodzi doradczyni prowadzić warsztaty chustowe. Ona widząc te warsztaty nie czuła ochoty na chustę. Urodziła dziecko wiosną i miała milion powodów, żeby nie nosić. Teraz sama przyznaje, że żałuje - z czystej wygody, jakiej mogła doświadczyć. Choćby po to, by wyjść na głupie zakupy musi ściągać z któregoś piętra wózek. Może przy drugim dziecku będzie miała inne podejście i spróbuje, kto wie. Matka sama podejmuje decyzję.

Widzę, że temat stary, ale wciąż aktualny :).

Ja się przymierzam do nawrócenia na chusty siostry, która ma synka miesiąc starszego od Matyldy. Na razie raz mnie widziała w chuście, bo nie spotykamy się za często, ale przemycam tu i ówdzie w rozmowach różne informacje. Odradziłam jej też wisiadło, bo dostała :duh: i chciała wypróbować. Staram się ją podchodzić powoli i z wyczuciem, żeby nie spalić tematu, a to nie jest łatwe.

Mam jedną chustę "misyjną", którą pożyczam od czasu do czasu z różnym skutkiem.

Teraz jest u dziewczyny, która po pierwszym entuzjazmie i kilku jesiennych spacerach prawie jej nie używała. Twierdzi, że w domu nie potrzebuje, że kołyska, ręce rodziców, zabawy z rodzeństwem i koc wystarczają. I już zamierzałam ją odebrać i zamienić sobie od czasu do czasu ten mój zielony "węzełek", ale w trakcie rozmowy okazało się, że jej mała zaczęła gorączkować i w związku z tym marudzić, no i szybko okazało się, że tylko noszona się uspokaja. Chusta uratowała im sytuację w nocy. No więc czekam jeszcze trochę. Nie sądzę, że kupi własną chustę, ale z tego, co widzę, to jej niunia, i wożona i noszona (głównie bez chusty) bardzo jest dopieszczona a i mama czerpie z tego wielką radość i energię.

Poprzednio pożyczyłam chustę innej znajomej, też na miarę moich umiejętności pokazałam jak motać, gdzie szukać w sieci info na ten temat, do tego książkę nt bliskości. Spróbowała parę razy, potrzymała chustę w domu i tyle. Ale narzeka, ze ciężko wybrać się z gromadką na dwór, zrobić cokolwiek w domu itp. No i jak pisałam w innym miejscu jedno swoje dziecię oddelegowała na kilka miesięcy do babci w innej miejscowości, żeby wszystkim było lżej. Mnie serce pęka...

Wydaje mi się, że chusta to zewnętrzny wyraz tego co w środku, określonych przekonań na temat dziecka, opieki, własnego macierzyństwa lub ojcostwa, wartości, które chciałoby się wcielać w życie wychowując swoje dziecko. I czasem chusta wcale nie jest potrzebna, by to wszystko miało miejsce w relacji z dzieckiem.

A innym razem chusta jest nie do "przełknięcia" bo nijak nie pasuje do własnych przekonań albo dominującej opinii otoczenia

w wakacje zostałam wrobiona w motanie "znajomej rodziny"(jej 2 gie dziecko
)...kupiłam chuste, pojechałam, pokazałam, mały był zachwycony...ona bardzo zadwolona:ninja:
Kupiłam polska chuste... dość grubą niestety. Powiedziałam ze chust jest duzo, rodzaje/faktury/grubosci...itd.
Nawet o pieluszki pytała:ninja:
Następnego dnia byłam u jej rodziców z małą. Ona też była, zamotałyśmy się, bardzo dobrze jej poszło...dzieć przestał płakać i sobie spał...
Mineło pół roku, jestem na świętach w tamtych stronach...spotykamy się:ninja:
dzieć w wuzku spacyfikowany smoczkiem
pieluchy - nie, nie zdecydowała się:ninja:
później jej ojciec mi powiedział:
"wiesz jak to było, wszystko dobrze,ale w tej chuście strasznie gorąco"...no dobra, nie kazałam jej w 32stopniach z nim ganiać tak, no i vatka też jej nie kupiłam:twisted:
to tyle z takich:ninja:
ogólnie przytulam
człek rozczarowany w takich momentach jest

tak jak elson dobrze prawi:kiss:
jeszcze od siebie moge dodac ze 3ba byc zdeterminowanym, nie jest bowiem tak prosto nie ulec wpływowi rodziny/znajomym/ulicy i wychowywac dziecko inaczej...
to jest trudniejsza droga i nie kazdy ma na nia ochote


ale, ostatnio ni z tego ni z owego panią w kolejce w ikei zwerbowałam, tz. sama podeszła i poprosiła bo jej bedzie prosciej, dałam nmiary do siły fachowej-to było fajne

O wow, zanim spojrzałam na daty to się zastanawiałam, czemu mi się wydawało, że Orlinek to ma kilka lat, a nie kilka miesięcy :P

Wiecie co, fajnie, że chcecie się z innymi cieszyć swoją radością, ale też nie przesadzajcie kobiety, ja tu siedzę tyle czasu, czytam dużo, piszę trochę mniej, atmosferą nasiąknięta jestem do szpiku kości, a chusty moje osobiste leżą, pouch też się ostatnio kurzy, młody chce z podłogi tylko w kuchni, a tam wolę wziąć na sekundę na rączki, a potem na stołku przed sobą postawić, ważne, że dziecię sobie może oglądnąć co robię i jeszcze trochę pouczestniczyć, przecież też sednem macierzyństwa nie jest ani chusta ani pielucha...

Pierwsze dziecię ryczało wniebogłosy, gdy próbowałam je zamotać - drugie niemal od urodzenia noszone, a ja straciłam głowę dla chust ;-) z gorliwością neofity wszystkim zachwalam, ale jak widzę postawę na nie - nie naciskam. Moja rodzina traktuje chustowanie jak jakiś wybryk, nie wiem, jak to nazwać, a mąż stwierdził, że nie jest Aborygenem, by nosić dziecko w szmacie :/
Kij z tym:) przy trzylatku, co 5 minut w spokoju nie potrafi usiedzieć, dwie wolne ręce się cholernie przydają:)

Cytat:

---

Zamieszczone przez kad78

Znam podobny przypadek i też mi to spokoju nie daje! Dziewczyna wykształcona, niby rozsądna, zakochana w swoim dziecku po uszy, ale nosic w chuście - nie. Za to paraduje z nim w jakimś koszmarnym modnym nosidle. I nic nie pomaga - przekonywanie, przykład, próba pożyczenia. Jej synkowi się to nie podoba (chociaż nie próbwała). Koszmar.

Trzeba się chyba z tym pogodzić, na siłę nicnie zwojujemy. Każdy ma prawo do swoich wyborów, chociaż w przypadku negacji chust trudno mi się z tym pogodzić...

Cieszmy się, że na razie my mamy kogo nosić! :D

---

ja niestety mam podobną sytuację
tyle, że koleżanka najpierw zauroczona widokiem mnie w chuście z Mateuszkiem a teraz jak sama ma próbować to się boi i dziś się dowiedziałam że jakieś nosidełko wisiadełko kupiła :duh:

Tak w ogóle i w temacie , nikogo sie na siłe nie nawróci na żadną religie . Chustową tez. ta osoba musi autentycznie tego chcieć.

tak więc odpuszczam, ale i tak czuję żal bo była zauroczona naszym widokiem :wrapmom:

Ja też już nie nawracam. Próbowałam przekonać do chusty koleżankę, nawet raz zamotałam jej córeczkę na plecy, ale nie dała się przekonać, twierdząc, że to skomplikowane. Dostała od teścia nosidełko -wisiadełko, którego używa po domu. Na moje uwagi co do wisiadeł niemal się na mnie obraziła.
Myślałam też, że będę miała sojusznika w rodzinie. Kuzynka męża pół roku temu urodziła córeczkę. Mówiła mi, że ma chustę, którą dostała od koleżanki i że będzie nosić. Skończyło się jednak tylko na gadaniu. Argument przeciw -boi się, że zrobi krzywdę dziecku:omg:
źle wiążąc, itp. trudno, szkoda że nie spróbowała.

:D moja rodzina może nie traktuje mnie jak wariatkę, ale niezmiernie się dziwi. Zarówno rodzice jak i teściowie. Jagoda ma już 19 miesięcy, noszę od 1,5 roku. Ostatnio teściowa zaproponowała, żebym kupiła sobie wózek spacerowy typu "laska", bo nosić 10 kg żywej wagi to ciężko. Powiedziałam, że w chuście wygodniej i że wózka po dziurawych chodnikach i górkach pchać nie będę. Zresztą, nie chodzimy na spacery wokół boku, ale w bardziej zróżnicowany teren. Na szczęście mąż mnie popiera i nosimy dalej -ja w chuście, on w ergo.

No niestety, czasem bardzo dobre chęci i nasze przekonanie nie wystarczy:( u mnie na szczęście więcej sukcesów w najbliższym otoczeniu ale nad jedną sprawą jeszcze pracuję. Najpierw przyjaciółka zapewniała, że chce nosić, ale mijały tygodnie i nic, a bo to za gorąco (lato), bo to synek za mały, a co ja czułam? po prostu żal, że tyle traci bliskości. Ale się przełamała i nosi do dziś:) Dwie kuzynki zachustowane z powodzeniem. No i trzecia teraz w ciąży, która najwięcej entuzjazmu wyrażała dla chust, nawet moją starsza w mt nosiła. A teraz stwierdziła, że nie ma szans, by wiązała 5m i zaczęło się kombinowanie - a to może pouch, może nosidło jednak, albo chusta typu lulu - byle nie wiązać. Drogą negocjacji stanęło na skośno-krzyżowej kółkowej, mam tylko nadzieję, że dotarło, że jej też trzeba się nauczyć. Niestety myślę, że ona pod wpływem partnera mocnym, który nie jest przekonany do noszenia w chuście;( a kuzynka teraz na drugim końcu Polski. Już nawet zaczęła szukać doradcy w jej okolicy, żeby sprezentować konsultację po narodzinach, tylko nie jestem przekonana, czy nie poczuje się osaczona, właśnie próbuję wyważyć, żeby nie było to na siłę. I trochę w kropce jestem.

ja przez długi czas unikałam naszej znajomej która jest doradcą, bo nie miałam zamiaru nosić, z wtedy jeszcze niemężem się kłóciłam, w ramach kompromisu zgodziłam się na tuli, po wykładzie klubu kangura o chustach uznalam ze " ta baba jest jakaś nawiedzona"( :hey: Ania z przywiązania)
ale sama doroslam do noszenia:)

Fajny wątek wykopałyście :)

Mnie udało się skutecznie namówić 1 osobę, pracuję nad drugą (dziewczyna jest w ciąży, ma już 5-latka i 14miesięczniaka i sama widzi, że z wózkiem to nie pofika ;) ). Pierwsza zaczepiła mnie sama na ulicy, dałam jej wizytówkę, zadzwoniła, przyszła, pomierzyła różne chusty i nosidła. Jej synek miał 7 miesięcy wtedy. Wybrała kółkową, sprzedałam jej kółka jedne, bo miałam nadmiarowe. Chusty używa jako gadżetu turystycznego, nie na co dzień - ale i tak jest super :)

Jednej nie udało mi się namówić. Widziała jak noszę, bardzo była pozytywnie nastawiona, ale jej synek urodził się z lekką asymetrią i wzmożonym napięciem mięśniowym i fizjoterapeuta (:!::!::!:) powiedział, żeby nie dała się namówić na te głupstwa chustowe, bo dziecko skrzywdzi, najwyżej nosidło i noszenie przodem do świata :bduh: No to nie nosi wcale, wczoraj widziałam jak drze wózek z klatki na dwór, bo jechała na ćwiczenia z małym :dunno:

A jakie mam wnioski z namawiania? Nie namawiać via AP, nie dawać jako przykładu Reni Jusis, nie mówić o wielo i współspaniu. Buzia w ciup, rączki w małdrzyk i nawijać, że dziecko problemów z brzuszkiem nie miało, że z wózkiem ciężko wejść tu czy tam, a w chuście można, bo schody/ciężkie drzwi nie przeszkadzają, że się wózka wcale nie używało, że mąż nosił - te argumenty trafiają do osób średnio zainteresowanych pracą nad swoimi metodami rodzicielskimi. A że od rzemyczka do koniczka, jak już załapią, może dałoby się i inne zagadnienia wdrożyć? :roll:

Ja sama przy Starszej też nie znosiłam myśli o AP czy chustach, a karny jeżyk był normą i oczywistością (choć akurat córka sama szła sobie usiąść i się uspokoić - na małym zydelku w przedpokoju :rolleye: )

Bądźmy dobrej myśli :)

PS Dzisiaj dałam wizytówkę pewnej babci 7m chłopczyka, której córka ma siniaki w zgięciach łokcia od kubełkowego nosidełka - babcia Hania zobaczyła Prezesa w mietku i zapałała ;) Ma dać namiary na mnie i to forum swojej córce :)

ja namówiłam 3 osoby, a raczej po prostu pokazałam im chusty. Same chciały nosić:)

odkopię, a co mi:-)
Też jest mi strasznie przykro, że moja bratowa i mój brat nie noszą mojego chrześniaka. Twierdzą, że wychowują małego RACJONALNIE. Ja moją bandę rozpieszczam i wydziwiam.

Ja mam jakiś taki instynkt, że po kilku zdaniach w rozmowie na temat chustowania wiem kto będzie nosił, a kto nie i też charakterologicznie mi to niejako wynika. Unikam zainteresowanych, z którymi mi światopoglądowo nie po drodze, nie chce takich ludzi "uświadamiać na siłę". Pomogę zawsze jeśli ktoś odezwie się na forum;) No i kilku znajomych bardzo chciało i noszą z powodzeniem. Znam też pary, którym nawet płatne spotkanie z doradcą nie pomogło i jakoś od początku wiedziałam, że nic z tego nie będzie. Nie trzeba propagować AP, ale jeśli ktoś ma obawy, że noszone dziecko się "przyzwyczai" to IMO nic poważnego z tego nie będzie.

Mi się przypominają dalsi jedni znajomi.
Upominali się o chustę jeszcze w ciąży, o pokazanie co i jak. Mają sporego psa i nie wiedzieli jak z nim wychodzić na dwór po urodzeniu się dziecka.
Zawsze ich zapraszałam na spotkanie KK co miesiąc. Nigdy nie przyszli. chustę sama im kiedyś podrzuciłam i to jeszcze taką samo wiażącą.
Oboje wykształceni, ona po jakimś kierunku biologiczno-medycznym, więc ma pojęcie co i jak.
Praktycznie od samego początku targają małego w wisidlanym womarze przodem do świata po wszystkich górach.